ORIGINAL_ARTICLE
بررسی ارتباط هوش معنوی و رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
مقدمه: اعضاءهیئت علمی مهمترین منابع دانشگاهها و مسئول تربیت نیروی انسانی نظام بهداشتی درمانی کشور هستندو ارتقای رضایتمندی ایشان سبب ارتقای آموزش در دانشجویان و نظام سلامت کشور میگردد. هوش معنوی توانایی بکارگیری ارزشها و کیفیتهای معنوی است به گونهای که بتواند کارکرد روزانه و سلامت جسمیو روحی را ارتقا دهد. به نظر میرسد افزایش هوش معنوی میتواند با ارتقاء انگیزه اعضای هیئت علمی و کاهش اضطراب باعث بهبود رابطه استاد و دانشجو و نهایتاً افزایش رضایت شغلی شود. بنابراین مطالعه حاضر جهت شناسایی همبستگی هوش معنوی با رضایت شغلی اعضای هیئت علمیدانشگاه علوم پزشکی زاهدان طراحی شد. روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلیمقطعی است که در سال 1398 انجام شد و جامعه مورد مطالعه اعضای هیئت علمیدانشگاه علوم پزشکی زاهدان بودند. ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامه هوش معنوی کینگ SISRI و رضایت شغلی JDI و نرم افزار تجزیه و تحلیل آمار SPSS 16 بود. نتایج: در مطالعه حاضر تعداد 100 نفر عضو هیئت علمیمورد بررسی قرار گرفت که 67 نفر هیئت علمیعلوم پایه و 33 نفر هیئت علمیعلوم بالینی بودند. در مطالعه حاضر میانگین سابقه کار شرکت کنندهها7/4 ± 74/ 10سال بود. بین هوش معنوی و رضایت شغلی در جامعه مورد مطالعه ما ارتباط وجود نداشت. بین نمره هوش معنوی ونمره کلی رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمیعلوم پایه و علوم بالینی تفاوت معناداری وجود داشت. میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمیعلوم پایه بیشتر بود. نتیجه گیری: هر چند میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هئت علمیعلوم پایه بیشتر بود. اما هوش معنوی بر رضایت شغلی تاثیر قابل توجهی نداشت.
https://hmed.mums.ac.ir/article_15522_34b97fba9cb33c434914d54c3ddb135b.pdf
2020-02-20
1
8
10.22038/hmed.2020.46335.1015
هوش معنوی
رضایت شغلی
اعضای هیئت علمی
فاطمه
اربابی کلاتی
arbabi_92@yahoo.com
1
بیماریهای دهان ،دانشکده دندانپزشکی،دانشگاه علوم پزشکی ایران
LEAD_AUTHOR
حسین
انصاری
ansarih88@gmail.com
2
مرکز تحقیقات ارتقا سلامت،گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایرانُ
AUTHOR
سیده الهام
شریفی
se.sharifi5@gmail.com
3
دندانپزشک، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
AUTHOR
نورمحمد
بخشانی
nmbs14@yahoo.com
4
-مرکز تحقیقات سلامت کودکان و نوجوانان،پژوهشکده سل مقاوم به درمان ، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایرانُ
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
نگرش به اتانازی: یک مطالعه توصیفی تحلیلی از دیدگاه پزشکان
مقدمه: افزایش بیماری های مزمن و صعب العلاج از یک سو و پیشرفت تکنولوژی پزشکی و تجهیزات جدید از سوی دیگر تیم درمانی را با چالش های اخلاقی فراوان مواجه ساخته که یکی از این چالش ها؛ موضوع مرگ از روی ترحم یا اتانازی میباشد. پژوهش حاضر باهدف بررسی دیدگاه پزشکان در رابطه با اتانازی انجام پذیرفت. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که در سال 1397بر روی 55 نفر از پزشکان شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهرستان جهرم انجام پذیرفت. دادهها با استفاده از فرم مشخصات فردی و مقیاس نگرش به اتانازی (EAS) جمع آوری و با نرم افزار آماری SPSS 24 و با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: تعداد 27 نفر (62.8 درصد) از پزشکان شرکت کننده در این تحقیق مرد و تعداد 28 نفر (65.1 درصد) متاهل بودند. همچنین این افراد به طور متوسط دارای سابقه کاری 2.59±3.86 سال بودند به طوریکه 77.8 درصد سابقه ای معادل 5 سال یا کمتر داشتند. میانگین نمره کل نگرش به اتانازی و ابعاد ملاحظات اخلاقی و ارج نهادن به زندگی بالاتر از حد متوسط بودکه در مورد ملاحظات اخلاقی و نمره کل نگرش این اختلاف معنی دار بود (p<0.05). هم چنین ارتباط آماری معناداری بین نگرش به اتانازی با مشخصات دموگرافیک در پزشکان دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نگرش پزشکان نسبت به اتانازی، ملاحظات اخلاقی و ارج نهادن به زندگی در حد متوسط قرار دارد.
https://hmed.mums.ac.ir/article_15281_7cbfaa8c4bbc496517a9e328146a1b1d.pdf
2020-02-20
9
17
10.22038/hmed.2019.44510.1006
اتانازی
نگرش
پزشکان
اسماعیل
رعیت دوست
1
گروه طب اورژانس، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
AUTHOR
فاطمه
ملکی
2
گروه طب اورژانس، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
AUTHOR
مهدی
فروغیان
foroghiyanm@mums.ac.ir
3
گروه طب اورژانس، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
نیکتا
نقی پور
4
کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
AUTHOR
نوید
کلانی
navidkalani@ymail.com
5
مرکز تحقیقات مولفه های اجتماعی نظام سلامت، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران
LEAD_AUTHOR
محمد
شجاعی
6
مرکز تحقیقات مولفه های اجتماعی نظام سلامت، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
چگونه پروژه اصلاح فضای فیزیکی برای تأمین شرایط مناسب یادگیری فعال در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران پیش رفت؟
مقدمه: این مقاله به توصیف مراحل پیشبرد ایجاد فضای یادگیری فعال بر اساس مدل رهبری تغییر جان کاتر و ارزشیابی پیامدهای ایجاد این فضا در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می پردازد. روش: این مطالعه اقدام پژوهی از سال 1396 تا 1398 بعد از کسب مجوز از دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. رهبری این تغییر با استفاده از مدل جان کاتر پیش رفت و ارزشیابی پیامدهای ایجاد فضای یادگیری فعال با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته روا و پایا با همکاری 265 دانشجوی پزشکی علوم پایه با روش نمونه گیری در دسترس و 33 نفر اعضای هیات علمی مدرس در کلاس یادگیری فعال انجام شد. نتایج: فرایند رهبری تغییر، موفقیت آمیز بود و منجر به اصلاح بخشی از فضای فیزیکی کلاس های دانشکده پزشکی شد. در تحلیل نتایج ارزشیابی از نظر دانشجویان بر اساس یافته های این مطالعه 129 نفر(48.76 درصد) موافق و کاملا موافق بودند که یادگیری در این فضا تاثیر بیشتری بر عمیق شدن یادگیری شان دارد. نتایج نشان داد 30 نفر(90.91 درصد) از اعضای هیات علمی معتقد بودند که در فضای تالار قریب زمان بیشتری را به کار گروهی و تبادل نظر اختصاص می دهند. نتیجه گیری: پ به نظر می رسد تغییر فضای فیزیکی باعث تسهیل بحث گروهی و تعامل شده است. در این مطالعه ما به توصیف تجربه رهبری این تغییر و ارزشیابی نظرات دانشجویان و اعضای هیات علمی در مورد یاددهی- یادگیری درکلاس فعال اکتفا نمودیم. کاربرد این مطالعه برای مدیران و رهبران تغییر است که به دنبال اصلاح در برنامه های درسی هستند، چراکه توجه به تغییر در فضای فیزیکی همراستا با برنامه های درسی عموما مورد غفلت قرار می گیرد.
https://hmed.mums.ac.ir/article_15284_d79f8d1863b4a4d82e87bf06a462cfdb.pdf
2020-02-20
18
30
10.22038/hmed.2020.45604.1012
یادگیری فعال
دانشجو محوری
فضای فیزیکی
رهبری تغییر
مدل جان کاتر
مریم
علیزاده
alizade.aban@gmail.com
1
استادیار مرکز مطالعات و توسعه آموزش دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
سعیدرضا
مهرپور
mehrpour_saeed@yahoo.com
2
دانشیارگروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
AUTHOR
فردین
عمیدی
amidifardin@gmail.com
3
استاد گروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
آگاهی کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از اخلاق پزشکی در سال 1394
مقدمه: اخلاق پزشکی یکی از شاخههای اخلاق کاربردی حرفهای است که اصول اخلاقی را به صورت کاربردی در حیطه عمل پزشکان و کادر درمان در تصمیم گیری اخلاق محورانه و نوع روابط حیطه درمان را بحث میکند. میزان اطلاع پزشکان حین فارغ التحصیلی از اصول اخلاق پزشکی همواره از دغدغههای دانشکدههای پزشکی است. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و تصمیم گیری اخلاقی کارورزان دانشگاه علوم پزشکی مشهد طراحی و انجام شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 60 نفر از دانشجویان کارورز زن و مرد پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به صورت نمونه گیری آسان انجام شد. ابزار جمع اوری دادهها ، پرسشنامه ارزیابی قضاوت اخلاق محورانه بر مبنای مدل Rest با 20 سوال بود که جنبههای مختلفی از تصمیم گیری اخلاقی را با سناریو مورد ارزیابی قرار میدهد (دامنه نمره : 0-20). دادهها توسط SPSS نسخه 5/11 مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: 40% از افراد (24 نفر) مورد مطالعه مذکر بودند. میانگین نمره دانشجویان 9/1 ± 4/11 بود. 10 نفر (7/16%) آگاهی خوب، 50 نفر (3/83%) آگاهی متوسط داشتند. نمره نهایی در دو جنس تفاوت آماری معنی داری نداشت(527/0=p).
نتیجه گیری: میزان آگاهی کارورزان در زمینه اخلاق پزشکی در حد متوسط میباشد با این وجود مطالعات اختصاصی تر با بررسی مسائل اخلاقی مرتبط با هر بخش بالینی و توسعه آموزش اخلاق پزشکی در بالین توصیه میشود.
https://hmed.mums.ac.ir/article_15521_ec4dff910d4e944f7aff7371b40d6f0e.pdf
2020-02-20
31
37
10.22038/hmed.2020.43763.1003
اخلاق پزشکی
کارورز
اختیار بیمار
اتونازی
علی
شریعتی
shariatia891@mums.ac.ir
1
دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
محمد
درخشان
derakhshanm@mums.ac.ir
2
گروه اخلاق پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
لیدا
جراحی
jarahil@mums.ac.ir
3
گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
کیارش
قزوینی
ghazvinik@mums.ac.ir
4
گروه میکروب شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
مسعود
یوسفی
youssefim@mums.ac.ir
5
گروه میکروب شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی آموزشهای لازم آزمایشگاهی برای عطاران و ضرورت آن در تأمین سلامت افراد دریافت کننده درمانهای گیاهی
مقدمه: با توجه به اعتماد اقشار مختلف جامعه به عطاریها به عنوان کانونهای ارائه گیاهان دارویی و درمانهای سنتی و بروز برخی بیماریهای ناشناخته ناشی از مصرف داروهای صناعی و همچنین ترکیبات گیاهی، افزایش سطح آگاهی و دانش در بین عطاریها ضروری به نظر میرسد. لذا این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی عطاران از نتایج آزمایشگاهی و همچنین شناخت برخی موانع پیش روی آنها، انجام شد. روش کار: این پژوهش مطالعهای مقطعی میباشد و جامعه آماری 40 عطاری را شامل گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه مشتمل بر 22 گزاره و در چهار حیطه بود و بر اساس مقیاس لیکرت به آنها امتیاز داده شد(بسیار زیاد: 5، زیاد: 4، متوسط: 3، کم: 2، بسیار کم: 1). نتایج: امتیاز پاسخ عطاریها به سؤالات در چهار حیطه نشان داد که؛ بیشترین امتیاز، مربوط به «گرایش به یادگیری مفاهیم آزمایشگاهی» میباشد که میانگین آن از 5 برابر با 339/0 ± 20/4 بود . همچنین کمترین امتیاز در حیطه «استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی» بدست آمد که برابر با 527/0 ± 39/3 بود. میانگین امتیاز کلی پاسخ دهندگان مربوط به تمامیحیطههای مورد بررسی 37/7 ± 38/83 از (110) حاصل شد. بین«استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی» و دو حیطه «نگرشهای سنتی» و «مشکلات مهارتی آنها» رابطه معنیدار وجود داشت(047/0=p و 024/0=p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، انتخاب گیاهان دارویی توسط عطاریها منطبق با گزارشهای آزمایشگاهی صورت نمیپذیرد و با توجه به امتیازهای بدست آمده، به نظر میرسد؛ آموزشهای لازم آزمایشگاهی برای عطاران از طریق رفع مشکلات مهارتی این قشر، سبب کاهش اشتباهات آنها در ارائه ترکیبات گیاهی به افراد گردد و در تأمین سلامت جامعه نقش مهمیداشته باشد.
https://hmed.mums.ac.ir/article_15283_f7eab46336f760a9d4c00cf53ee90eee.pdf
2020-02-20
38
48
10.22038/hmed.2020.45228.1008
آموزش و یادگیری
عطاران
گیاهان دارویی
نتایج آزمایشگاهی
علیرضا
عبادالهی نطنزی
alireza_ebad@yahoo.com
1
گروه گیاهان دارویی ، مرکز آموزش عالی امام خمینی (ره)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
LEAD_AUTHOR
حمیدرضا
رحیمی
hamidrrt@yahoo.com
2
گروه سم شناسی و داروشناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
AUTHOR
مرجان
عرب رحمتی پور
marabrahmatipour@gmail.com
3
گروه علم اطلاعات و دانششناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
AUTHOR
غلامرضا
عرب رحمتی پور
arab.mplants@gmail.com
4
آزمایشگاه پاتوبیولوژی بیمارستان فارابی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
AUTHOR