ORIGINAL_ARTICLE
نظر اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد پیرامون راهکار مناسب جهت ارزیابی عملکرد ایشان در دانشگاه
مقدمه: ارزشیابی عملکرد اعضای هیات علمی به عنوان روشی برای ارتقای مراکز آموزش عالی، سابقه ای طولانی در مدیریت دانشگاه ها دارد. با توجه به تنوع فعالیت های عضو هیات علمی، شاخصی که بتواند همه این فعالیت ها را پوشش دهد و قضاوتی عادلانه و مبتنی بر واقعیت را ارائه دهد همچنان مورد سوال است. هدف این مطالعه بررسی نظرات و پیشنهادات اعضای هیات علمی پیرامون نحوه ثبت و ارزشیابی فعالیت های آنها توسط سازوکاری است که به این منظور از سال 90 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد طراحی و اجرا شده است. روشکار: مطالعه حاضر در سال 1393 بر روی اعضای هیات علمی شاغل در بخشهای بالینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. از طریق طراحی پرسشنامه ای جامع که پایایی و روایی آن تایید شده بود، نظر اعضای هیات علمی پیرامون سیستم های مختلف ارزیابی عملکرد آنها در سامانه فوق شامل HIS، لاگ بوگ الکترونیک، تایمکس، سامانه آموزش مداوم، سامانه توانمند سازی اساتید و نظرسنجی از دانشجویان، دستیاران و همکاران، استفاده از روش خوداظهاری و یا به کارگیری کارشناسان آموزشی پرسیده شد و در قالب معیار لیکرت ثبت گردید. سپس اطلاعات در نرم افزار spss وارد شده و مورد آنالیز قرار گرفت. یافتهها: تعداد 127 نفر عضو هیات علمی پرسشنامه را پر کردند. از این میان 30% مرد و 70% زن بودند. از نظر اعضای شرکت کننده، کارشناسان آموزش دیده، بهترین گزینه برای ثبت فعالیت های آنها هستند. بیشترین نارضایتی مربوط به استفاده از لاگ بوک، تایمکس و نظرسنجی از دانشجویان و دستیاران به عنوان معیار ارزشیابی بود. نتیجهگیری: داده های مطالعه حاضر نشان داد که اعضای هیئت علمی با کلیت سامانه ای برای ارزشیابی خود موافقند. تجدید نظر در سه حوزه (استفاده از لاگ بوک، تایمکس و نظرسنجی از دانشجویان و دستیاران) با ارتقای کیفیت سامانه، افزایش رضایتمندی و اعتماد اعضای هیات علمی به آن همراه خواهد بود. واژههای کلیدی: ارزشیابی، عضو هیأت علمی، لاگ بوک الکترونیک
https://hmed.mums.ac.ir/article_13645_e74ccafe0f1759acfca2d2e7db442f6d.pdf
2016-02-20
8
11
10.22038/hmed.2016.13645
ارزشیابی
عضو هیأت علمی
لاگ بوک الکترونیک
یلدا
روانشاد
1
استادیار پزشکی اجتماعی، مرکز توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان قائم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
محمد
اعتضادرضوی
2
دانشیار گروه چشم، بیمارستان خاتم الانبیاء، مدیر مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
جعفر
مدبر
3
پزشک ، امور هیات علمی ساختمان قریشی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
کیارش
قزوینی
4
دانشیار گروه میکروبیولوژی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، مرکز تحقیقات مقاومتهای میکروبی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
آذر
فانی
5
استادیار گروه رادیوتراپی- انکولوژی، مرکز تحقیقات سرطان ، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
رضا
پروانه
6
پزشک، معاون اجرایی مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی
AUTHOR
رویا
وطن خواه
7
کارشناس ارشد آموزش پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی
AUTHOR
فاطمه
پوراسماعیل
8
دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی
AUTHOR
عصت
دلیریان
9
کارشناس مامایی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، بیمارستان امام رضا، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
ساره
حسینی
10
استادیار گروه رادیوتراپی و انکولوژی، مرکز تحقیقات سرطان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
کاربرد بالینی سرفصل های درس بیوشیمی از دیدگاه دانشجویان پرستاری
مقدمه: برنامه ها و سرفصلهای درسی یکی از عوامل مهم ارتقای کیفیت آموزش عالی و ایجاد تناسب بین نگرش، دانش، و مهارت دانش آموختگان با آخرین دستاوردهای علمی و نیاز بازار کار هستند. مطالعات گذشته بیانگر عدم تناسب اهداف آموزشی با نیازهای حرفه ای دانش آموختگان پرستاری هستند که به عوامل متعددی از جمله سرفصل دروس، امکانات و تجهیزات مرتبط بوده اند. روشکار: این مطالعه به صورت توصیفی روی تمامی دانشجویان پرستاری شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 92-1391 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد و تعداد 60 نفر از دانشجویان در پژوهش شرکت کردند. گردآوری داده ها به صورت حضوری و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفت. روایی محتوای پرسشنامه با بررسی افراد صاحبنظر مورد ارزیابی قرار گرفت و پایایی آن نیز از طریق آزمون مجدد (ضریب پایایی 85/0) تعیین شد. یافتهها: 40% دانشجویان درس بیوشیمی را به طور زیاد با اهمیت می دانند و 50% پاسخ دهندگان بیان داشتند که میزان ارتباط بیوشیمی با نیازهای آینده حرفه ای و با دیگر دروس برنامه درسی آموزش پرستاری به طور متوسط مورد توجه قرار گرفته است. 43% دانشجویان به طور خیلی زیاد و 6/36% دانشجویان به طور زیاد بیان داشتند که موافق بازنگری سرفصلها در جهت کاربردی کردن مباحث می باشند. 40% دانشجویان به طور خیلی زیاد و 3/33% به طور زیاد در سرفصلهای بیوشیمی بالینی در دوره کارآموزی احساس کمبود می کنند. نتیجهگیری: بطور کلی اهمیت درس بیوشیمی از نظر دانشجویان نسبتا قابل توجه ارزیابی شده است، اگرچه طبق یافته های این پژوهش دانشجویان پرستاری از سر فصلهای درس بیوشیمی راضی نیستند و ارتباط کمی بین سرفصلها و نیازهای حرفه ای خود احساس می کنند. این مطالعه ضرورت بازنگری سرفصلها در راستای کاربردی و بالینی تر کردن مباحث را مطرح می سازد. واژههای کلیدی: آموزش، پرستاری، بیوشیمی
https://hmed.mums.ac.ir/article_13646_7f9d965f99d3edf9478aaa1e4ea0a860.pdf
2016-02-20
11
13
10.22038/hmed.2016.13646
آموزش
پرستاری
بیوشیمی
لیلا
شجاع قلعه دختر
1
بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
طیبه
کیانوش
2
2 گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
فرناز
زاهدی اول
3
3 گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
توسعه استراتژیک و تحلیل SWOT در دانشکده علوم پیراپزشکی مشهد در سال 1393
مقدمه: سازمانهای آموزشی بر اساس برنامه استراتژیک محیط را مورد تجزیه و تحلیل قرارمیدهند، تهدیدها و فرصتهای مرتبط با سازمان را شناسایی میکنند، امکانات و محدودیتهای موجود را تشخیص میدهند و با توجه به روشنسازی این عوامل به امر برنامهریزی و اجرای راهبردها میپردازند. هدف از این مطالعه بررسی و تحلیل وضعیت دانشکده علوم پیراپزشکی مشهد در سال 1393 بود.
روشکار: این بررسی در دانشکده علوم پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 93 به روش ترکیبی (کمی و کیفی) در دو مرحله انجام گرفت. در مرحله اول، ابزار مورد استفاده یک پرسشنامه محقق ساخته بود که بین کلیه واحدهای دانشکده (گروههای آموزشی و واحدهای اداری) توزیع گردید و با مسئول هر واحد نیز جلساتی برای تکمیل پرسشنامه برگزار شد. در مرحله دوم 8 جلسه بحث گروهی متمرکز با حضور مدیران ارشد برگزار گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. در پایان برای تفسیر و استنباط دقیق یافته ها از روش SWOT استفاده گردید.
یافتهها: پس از تحلیل عوامل داخلی و عوامل خارجی 9 نقطه قوت، 11 نقطه ضعف، 10 مورد تهدید و 10 فرصت دانشکده علوم پیراپزشکی شناسایی شدند. فعالیت مطلوب اساتید، کارکنان و دانشجویان در حیطههای آموزشی، پژوهشی و فرهنگی و جشنوارههای کشوری، ارتقا مقاطع تحصیلی اعضای هیئتعلمی و کارشناسان ارشد دانشکده و انتشار نشریه تخصصی علمی - پژوهشی و نشریات فرهنگی دانشجویی در دانشکده بهعنوان مهمترین نقاط قوت و کمبود شدید فضای دانشکده و مشارکت ناکافی اعضای هیئتعلمی با مرکز توسعه آموزش نیز بهعنوان مهمترین نقاط ضعف تعیین شدند. در ارزیابی های خارجی نیز جایگاه علمی مناسب دانشگاه علوم پزشکی مشهد از لحاظ آموزشی و پژوهشی، فرهنگی بیشترین امتیاز را در بین فرصتها؛ کمبود مجوز و پست سازمانی برای جذب اعضا هیئتعلمی، کارشناس و کمبود اعتبارات آموزشی، پژوهشی و فرهنگی بیشترین امتیاز را در بین تهدیدها کسب کردند.
نتیجهگیری: دانشکده علوم پیراپزشکی مشهد در داخل سازمان از نقاط قوت لازم و در خارج سازمان نیز از فرصتهای مناسبی برخوردار می باشد ولی با توجه به موقعیت جدید دانشکده نقاط ضعف افزایش یافته است؛ لذا بایستی از این نقاط قوت داخلی و فرصتهای موجود در خارج سازمان برای غلبه بر تهدیدها و رفع نقاط ضعف دانشکده استفاده گردد و راهکارهای مناسب و موثری جهت دستیابی به اهداف کلان دانشکده بر اساس این تحلیل ارایه گردد.
https://hmed.mums.ac.ir/article_13647_7db3ae7bc10bdcc1f64ca5203c1fb65f.pdf
2016-02-20
15
21
10.22038/hmed.2016.13647
تحلیل داخلی
تحلیل خارجی
برنامه استراتژیک
مرضیه
معراجی
1
استادیار، عضو هیئت علمی گروه مدارک پزشکی و فناوری اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
امیر حسین
ضیایی
2
مربی همتراز هیئت علمی، گروه تکنولوژی رادیولوژی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
جواد
هرویان
3
استاد، عضو هیئت علمی گروه بینائی سنجی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
علی
فیض لائین
4
استادیار، عضو هیئت علمی گروه رادیولوژی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
عباس
عظیمی
5
استاد، عضو هیئت علمی گروه بینائی سنجی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
سانازسادات
محمودیان
6
کارشناس ارشد مدارک پزشکی، گروه مدارک پزشکی و فناوری اطلاعات سلامت، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی دانش پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی- درمانی شهر مشهد و چناران در مورد سالک و درمان آن
مقدمه: لیشمانیوز جلدی از جمله شایعترین بیماریهای اندمیک استان خراسان و شهر مشهد می باشد. نظر به اینکه در سالک نوع شهری میزبان اصلی انسان است، امکان محدود کردن بیماری و پیشگیری از پیدایش سوشهای مقاوم انگلی با تشخیص به موقع و درمان مناسب با دوز صحیح و مدت کافی وجود دارد. به دلیل مشاهده موارد متعدد ضعف در تشخیص و درمان بیماری، تصمیم به ارزیابی نحوه درمان بیماری سالک در پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد و چناران گرفتیم چرا که نتایج حاصل از این بررسی در مورد جنبه ها و زمینه های گوناگون بیماری سالک، به تدوین برنامه های مناسب آموزشی کمک خواهد کرد. روشکار: مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی – تحلیلی است که به صورت مقطعی روی 62 پزشک شاغل در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد و چناران با استفاده از پرسشنامه ای شامل 15 سئوال که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت در3 زیرگروه 1- اتیولوژی، اپیدمیولوژی 2- علائم بالینی و تشخیصی 3- درمانی انجام شد. این پرسشنامه با مراجعه مستقیم به مراکز بهداشتی درمانی توسط پزشکان مرکز تکمیل شد در مقایسه بین گروهها از آزمونهای کای دو، من ویتنی، کروسکال والیس و t-student استفاده گردید. نتایج: از 62 پزشک مورد مطالعه 28نفر (2/45%) مذکربودند. 6/54% در گروه سنی 40-31 سال قرار داشتند. 3/40% معادل 25 نفر از سطح آگاهی ضعیف وتنها 2/3% آنها از سطح آگاهی خوبی برخوردار بودند. سطح آگاهی پزشکان در دوجنس معنی دار نبود (53/0=p ). سطح آگاهی پزشکان نسبت به مدت زمان فارغ التحصیلی ومحل خدمت وشرکت در دوره های بازآموزی مرتبط با بیماری سالک تفاوت معنی داری نداشت. با این حال گروه سنی کمتر از 30 سال دارای آگاهی بیشتری نسبت به افراد بالای 40 سال بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد دوره های آموزشی مرتبط با جنبه های مختلف بیماری سالک به ویژه درمان آن در طول دوره تحصیل پزشکی و پس از آن به شکل دوره های آموزشی مستمر به عنوان نیاز آموزشی باید مد نظر قرار گیرد. کلیدواژهها: لیشمانیوز جلدی؛ پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی ودرمانی؛ درمان.
https://hmed.mums.ac.ir/article_13648_160c6571ad65161aef689d3c4fbcde0a.pdf
2016-02-20
22
27
10.22038/hmed.2016.13648
لیشمانیوز جلدی
پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی ودرمانی
درمان
مجیدرضا
عرفانیان تقوایی
1
استاد بیماریهای عفونی، بخش پزشکی اجتماعی و بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
محمدجواد
یزدان پناه
2
2استاد بیماریهای پوست، مرکز تحقیقات سالک جلدی، بیمارستان قائم(عج)، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
حبیب الله
اسماعیلی
3
استاد آمارحیاتی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
انیس
شریف زاده
4
پزشک عمومی، دانشکده پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی کیفیت محیط یادگیری بالینی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه اساتید
مقدمه: برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، وضعیت آن همواره باید مورد ارزیابی قرار گیرد و از آنجا که اساتید بالینی بطور ملموسی با مسائل و مشکلات بالینی در تماس هستند ارزشیابی عرصه های آموزش بالینی کمک مؤثری بر شناسایی عوامل بازدارنده یا منفی آموزش به حساب می آید. بر این اساس مطالعه ای با هدف بررسی کیفیت محیط یادگیری بالینی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه اساتید در سال 1391 انجام شد. روش: این پژوهش توصیفی- تحلیلی با استفاده از پرسشنامه DREEM و در چهار بخش اصلی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. شرکت کنندگان 50 نفر از اساتید بالینی بودند. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS18 و آزمونهای T,ANOVAاستفاده شد. یافتهها: بیشترین میانگین نمرات مربوط به بخشهای جراحی (127) و زنان و زایمان (125) است. نمرات کسب شده در بیمارستان های افضلی پور 119، باهنر 126 و شفا 118 است که بیشترین امتیاز را بیمارستان باهنر بدست آورده است. همچنین نتایج آزمون ANOVA در مقایسه میانگین کل امتیازات در بخش های بالینی (02/0P<) و بیمارستان های آموزشی )01/0P<) در حیطه یادگیری تفاوت معنی داری را نشان داد. نتیجهگیری: نمرات کسب شده حاکی از وضعیت بسیار مطلوب محیط آموزشی بالین است. علاوه بر این در کل حیطه های سه گانه، کیفیت آموزشی در محیط بیمارستان ها نیز از منظر اساتید در شرایط بسیار مطلوب ارزیابی شده
https://hmed.mums.ac.ir/article_13649_b968a2f10fd3137ebe116639e5fb8723.pdf
2016-02-20
28
32
10.22038/hmed.2016.13649
ارزیابی
محیط آموزشی
بالینی
درک
علوم پزشکی
رویا
وطن خواه
1
کارشناس ارشد آموزش پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی کرمان ، ایران
AUTHOR
سیده سکینه
سبزواری
2
استادیار، دکتری آموزش پرستاری، کارشناس ارشد آموزش پزشکی ،دانشگاه علوم پزشکی کرمان ، ایران.
LEAD_AUTHOR
محمدرضا
بانشی
3
استادیار، دکترای آمارزیستی ،مرکز تحقیقات مدل سازی در سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان ، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
رابطه پزشک و بیمار در پزشکی خانواده: یک بررسی مروری
مقدمه: تفکرپزشک خانواده در کشورماریشه درفرهنگ ایرانی اسلامی دارد. ارتباط، مجموعه ایا زتوانایی های قابلآموختن ا ست که به اعتقاد بسیاریا زصاحب نظران یک مهارت بالینی پایه محسوب میشود؛ هر چند مهارتهای ارتباطی پیچیده هستند، قابلیت آموزش و آموختن دارند. در این بررسی به رابطه پزشک و بیمار در سیستم پزشک خانواده پرداخته شده است. روش: مطالعه حاضر از نوع مروری بوده و جهت برنامه پزشک خانواده و ارتباط پزشک و بیمار در سایت هایsid.ir، Science direct و موتور جستجوی google scholar جستجو انجام شد. یافته ها: در برنامه پزشک خانواده تواناییهای ارتباطی نه تنها شامل تعامل با بیماران بلکه تبادل اطلاعات از طریق کلامی و نوشتاری با خانواده های آنان و دیگر اعضای تیم بهداشتی نیز می شود. The kalamazoo consensuse statement شاید یک مثال خوب از یک مدل همه جانبه ارتباطی پزشک و بیمار برای مراقبتهای سرپایی از قبیل پزشک خانواده باشد. مدلهای دیگر عبارتند از ILS، Framework SEGUE، مدل کالگری کمبریج. نتیجه گیری: برنامه پزشک خانواده منجر به افزایش کارآیی خدمات درمانی و افزایش رضایتمندی بیماران می شود. رابطه پزشک و بیمار نقش کلیدی در برنامه ی پزشک خانواده دارد و باید در سیاست گذا ری ها و برنامه ریزی های آتی به خصوص تدوین برنامه های درسی این امر مدنظر قرار گیرد. علی عمادزاده1 ، یلدا روانشاد2،آنوش آذرفر3، رؤیا وطن خواه4 1 دکترای تخصصیآموزشبهداشت،گروهآموزشپزشکی،دانشکدهپزشکی،دانشگاهعلومپزشکیمشهد،مشهد،ایران 2 استادیارپزشکیاجتماعی،مرکزتوسعه تحقیقات بالینیبیمارستانقائم،دانشکدهپزشکی،دانشگاهعلومپزشکیمشهد،مشهد،ایران 3 فوق تخصص نفرولوژی اطفال ، استادیار ، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران 4 کارشناس ارشد آموزش پزشکی، کارشناس واحد برنامه ریزی مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران نویسنده مسئول: یلدا روانشاد، نشانی نویسنده مسئول: مشهد، دانشگاه علوم پزشکی، ساختمان قرشی، مرکز مطالعاتو توسعه آموزش پزشکی،پست الکترونیک: RavanshadY@mums.ac.ir چکیده مقدمه: تفکرپزشکخانوادهدر کشورماریشهدرفرهنگایرانی اسلامیدارد. ارتباط،مجموعه ایازتوانایی های قابلآموختناستکهبه اعتقادبسیاریازصاحب نظرانیکمهارتبالینیپایه محسوبمیشود؛ هر چند مهارتهای ارتباطی پیچیده هستند، قابلیت آموزش و آموختن دارند. در این بررسی به رابطه پزشک و بیمار در سیستم پزشک خانواده پرداخته شده است. روش: مطالعه حاضر از نوع مروری بوده و جهت برنامه پزشک خانواده و ارتباط پزشک و بیمار در سایت هایsid.ir، Science direct و موتور جستجوی google scholar جستجو انجام شد. یافته ها: در برنامه پزشک خانواده تواناییهای ارتباطی نه تنها شامل تعامل با بیماران بلکه تبادل اطلاعات از طریق کلامی و نوشتاری با خانواده های آنان و دیگر اعضای تیم بهداشتی نیز می شود. The kalamazoo consensuse statement شاید یک مثال خوب از یک مدل همه جانبه ارتباطی پزشک و بیمار برای مراقبتهای سرپایی از قبیل پزشک خانواده باشد. مدلهای دیگر عبارتند از ILS، Framework SEGUE، مدل کالگری کمبریج. نتیجه گیری: برنامه پزشک خانواده منجر به افزایش کارآیی خدمات درمانی و افزایش رضایتمندی بیماران می شود. رابطه پزشک و بیمار نقش کلیدی در برنامه ی پزشک خانواده دارد و باید در سیاست گذا ری ها و برنامه ریزی های آتی به خصوص تدوین برنامه های درسی این امر مدنظر قرار گیرد. واژه های کلیدی: بیمار، پزشک خانواده، ارتباط
https://hmed.mums.ac.ir/article_13650_6b511da9ffbabd90743430578eac0687.pdf
2016-02-20
33
35
10.22038/hmed.2016.13650
بیمار
پزشک خانواده
ارتباط
علی
عمادزاده
1
دکترای تخصصی آموزش بهداشت، گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
یلدا
روانشاد
2
استادیار پزشکی اجتماعی، مرکزتوسعه تحقیقات بالینی بیمارستان قائم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
آنوش
آذرفر
3
فوق تخصص نفرولوژی اطفال ، استادیار ، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
یلدا
وطن خواه
4
کارشناس ارشد آموزش پزشکی، کارشناس واحد برنامه ریزی مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
برنامه های اولویت دار مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی دانشگاه مشهد (مطابق با سند تحول و نوآوری آموزش علوم پزشکی )
https://hmed.mums.ac.ir/article_13651_6cea71eed81952906dcf6a0b4bd808ea.pdf
2016-02-20
36
38
10.22038/hmed.2016.13651
محمد
اعتضادرضوی
1
مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشیار گروه چشم، بیمارستان خاتم الانبیاء، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
رضا
پروانه
2
پزشک عمومی، معاون اجرایی مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
معصومه
محمدحسین زاده
3
دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
استرسِ راند بالینی
گهگاه در راندهای بالینی روش تدریس و بحث همراه با استرس برای شرکت کنندگان در راند است. استرس سبب کاهش فرآیند یادگیری می شود و انگیزه و علاقه و توجه دانشجویان را تحت تاثیر قرار می دهد. در این شکی نیست که دانشجویان باید ضروریات آموزشی هر بخش را فراگیرند و راه کنترل و سنجش فراگیری آزمون پایان بخش است. آموزش بصورت بحث در گروه های کوچک همراه با حفظ کرامت انسانی دانشجویان و احترام متقابل و بحث گروهی فارغ از استرس میتواند راهبردی مناسب برای برگزاری یک راند موفق باشد
https://hmed.mums.ac.ir/article_13653_e63c2ca6beb37a7f4fe2f5e0c8e8d478.pdf
2016-02-20
39
40
10.22038/hmed.2016.13653
مسعود
یوسفی
1
دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد ایران.
LEAD_AUTHOR