چکیده
مقدمه: لیشمانیوز جلدی از جمله شایعترین بیماریهای اندمیک استان خراسان و شهر مشهد می باشد. نظر به اینکه در سالک نوع شهری میزبان اصلی انسان است، امکان محدود کردن بیماری و پیشگیری از پیدایش سوشهای مقاوم انگلی با تشخیص به موقع و درمان مناسب با دوز صحیح و مدت کافی وجود دارد. به دلیل مشاهده موارد متعدد ضعف در تشخیص و درمان بیماری، تصمیم به ارزیابی نحوه درمان بیماری سالک در پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد و چناران گرفتیم چرا که نتایج حاصل از این بررسی در مورد جنبه ها و زمینه های گوناگون بیماری سالک، به تدوین برنامه های مناسب آموزشی کمک خواهد کرد.
روشکار: مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی – تحلیلی است که به صورت مقطعی روی 62 پزشک شاغل در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد و چناران با استفاده از پرسشنامه ای شامل 15 سئوال که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت در3 زیرگروه 1- اتیولوژی، اپیدمیولوژی 2- علائم بالینی و تشخیصی 3- درمانی انجام شد. این پرسشنامه با مراجعه مستقیم به مراکز بهداشتی درمانی توسط پزشکان مرکز تکمیل شد در مقایسه بین گروهها از آزمونهای کای دو، من ویتنی، کروسکال والیس و t-student استفاده گردید.
نتایج: از 62 پزشک مورد مطالعه 28نفر (2/45%) مذکربودند. 6/54% در گروه سنی 40-31 سال قرار داشتند. 3/40% معادل 25 نفر از سطح آگاهی ضعیف وتنها 2/3% آنها از سطح آگاهی خوبی برخوردار بودند. سطح آگاهی پزشکان در دوجنس معنی دار نبود (53/0=p ). سطح آگاهی پزشکان نسبت به مدت زمان فارغ التحصیلی ومحل خدمت وشرکت در دوره های بازآموزی مرتبط با بیماری سالک تفاوت معنی داری نداشت. با این حال گروه سنی کمتر از 30 سال دارای آگاهی بیشتری نسبت به افراد بالای 40 سال بودند.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد دوره های آموزشی مرتبط با جنبه های مختلف بیماری سالک به ویژه درمان آن در طول دوره تحصیل پزشکی و پس از آن به شکل دوره های آموزشی مستمر به عنوان نیاز آموزشی باید مد نظر قرار گیرد.
کلیدواژهها: لیشمانیوز جلدی؛ پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی ودرمانی؛ درمان.
)