چکیده

با ورود به عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات، حوزه آموزش و محیط های آموزشی دستخوش دگرگونی عمیقی شده اند که چنین روندی از یک سو دست اندرکاران را ملزم به اعمال روش های علمی و منطقی در برنامه ریزی، مدیریت، اجرا و ارزیابی آموزش الکترونیکی بر مبنای فناوری های نوین می نماید و از سوی دیگر فراگیران را ملزم به تبادل سریع اطلاعات و ارتباطات در محیط های آموزش الکترونیکی می نماید. آموزش الکترونیکی بااستفاده نظام مند از فناوری های اطلاعات و ارتباطات جهت عرضه فرایند آموزش و یادگیری توانسته محیطی را پدید آورد که از محیط های آموزش سنتی متمایز می باشد. البته مسئله مهم در این آموزش، روش مورد استفاده به لحاظ کیفی می باشد، به طوری که قادر به تداعی محیط های یادگیری واقعی و ارتباط دو سویه استاد– فراگیر به عنوان شروط اساسی کیفیت آموزش در محیط های الکترونیکی باشد. در این راستا کاربرد ایده وب۲درآموزش الکترونیکی با خصوصیات مشترکی چون تمرکز زدایی، سهولت بیشتر در طراحی اینترفیس، طبیعت تعاملی، تولید محتوا با مشارکت فعالانه کاربر و شفافیت بیشتر در گردش اطلاعات، منشاء به وجود آمدن تحولات جدیدی در زمینهی آموزش الکترونیکی گردیده است که این تحولات آن قدر چشمگیر بوده است که متخصصان آموزشی از آن به عنوان سیر تحول آموزش الکترونیکی از ۱به ۲یاد می کنند.
نتیجه گیری
دیدگاه آموزش الکترونیکی۲از یک سو، به کاربرد نظریه سازاگرایی اجتماعی جهت ایجاد سیستمهای تولید محتوا می پردازد واز سوی دیگر به عنوان یک وسیله ارتباطی- تعاملی هوشمند با مشارکت جمعی و حذف محدودیت، توانسته خرد جمعی را در خدمت همافزایی درآورده و از تجاری کردن دانش با بکارگیری رهیافت توسعه باز ممانعت نماید. لذا در این مقاله سعی شده وب ۲با کلیه موارد مطرح دراین باره اش مورد بررسی قرار گیرد.
 
کلیدواژگان: آموزش الکترونیکی، وب۲، آموزش الکترونیکی۲، نظریه ساختن گرایی