چکیده
مقدمه: با توجه به اعتماد اقشار مختلف جامعه به عطاری‌ها به عنوان کانون‌های ارائه گیاهان دارویی و درمان‌های سنتی و بروز برخی بیماری‌های ناشناخته ناشی از مصرف داروهای صناعی و همچنین ترکیبات گیاهی، افزایش سطح آگاهی و دانش در بین عطاری‌ها ضروری به نظر می‌رسد. لذا این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی عطاران از نتایج آزمایشگاهی و همچنین شناخت برخی موانع پیش روی آنها، انجام شد.
روش کار: این پژوهش مطالعه‌ای مقطعی می‌باشد و جامعه آماری 40 عطاری را شامل گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه مشتمل بر 22 گزاره و در چهار حیطه بود و بر اساس مقیاس لیکرت به آنها امتیاز داده شد(بسیار زیاد: 5، زیاد: 4، متوسط: 3، کم: 2، بسیار کم: 1).
نتایج: امتیاز پاسخ عطاری‌ها به سؤالات در چهار حیطه نشان داد که؛ بیشترین امتیاز، مربوط به «گرایش به یادگیری مفاهیم آزمایشگاهی» می‌باشد که میانگین آن از 5 برابر با 339/0 ± 20/4 بود . همچنین کمترین امتیاز در حیطه «استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی» بدست آمد که برابر با 527/0 ± 39/3 بود. میانگین امتیاز کلی پاسخ دهندگان مربوط به تمامیحیطههای مورد بررسی 37/7 ± 38/83 از (110) حاصل شد. بین«استفاده عطاران از نتایج آزمایشگاهی» و دو حیطه «نگرشهای سنتی» و «مشکلات مهارتی آنها» رابطه معنی‌دار وجود داشت(047/0=p و 024/0=p).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، انتخاب گیاهان دارویی توسط عطاری‌ها منطبق با گزارش‌های آزمایشگاهی صورت نمی‌پذیرد و با توجه به امتیازهای بدست آمده، به نظر می‌رسد؛ آموزش‌های لازم آزمایشگاهی برای عطاران از طریق رفع مشکلات مهارتی این قشر، سبب کاهش اشتباهات آنها در ارائه ترکیبات گیاهی به افراد گردد و در تأمین سلامت جامعه نقش مهمیداشته باشد.
کلیدواژه‌ها
)