چکیده
مقدمه: آموزش پرستاری و مامایی بخشی از نظام آموزش عالی است که با حیات انسان‌ها سروکار دارد . آموزش بالینی اساس برنامه های آموزشی رشته های پرستاری و مامایی را تشکیل می‌دهد. این مطالعه با هدف تعیین مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی طراحی گردیده است.
روش کار: مطالعه حاضر به صورت مقطعی روی 120 نفر از دانشجویان مامایی و پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد به صورت مبتنی بر هدف انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسـشنامه‌ای شـامل دو بخـش بود بخش اول آن مربوط به مشخصات فردی و بخــش دوم، بـا مقیـاس 5 درجـه ی لیکـرت از شماره 1 تا 5 دارای 7حیطه : ارزشیابی مربیان، محیط و تسهیلات، عملکرد کارکنان، امکانـات آموزشی و رفاهی، ارزشیابی برنامه ریـزی آموزشـی و دانشجو و ارتباط با بیمار، بود که بین دانشجویان توزیع گردید. سپس داده‌‌ها با استفاده از آمار تحلیلی و توصیفی و از طریـق نـرم افـزار آماری spss23 تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج: در پژوهش حاضر از بین 120 نفر دانشجو 113 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. آموزش بالین به صورت کلی با نمره 306 در رتبه متوسط قرار گرفت. به طوریکه حیطه‌های ارزشیابی مربیان با نمره 363، ارزشیابی محیط و تسهیلات با نمره 353، امکانات آموزشی با نمره 293 و ارزشیابی برنامه ریزی آموزشی با نمره 313، در رتبه متوسط قرار گرفتند. حیطه امکانات رفاهی با نمره 208 در رتبه ضعیف قرار گرفت. و حیطه های ارزشیابی دانشجو از خود با نمره 417 و بیمار با نمره 395 در رتبه خوب قرار گرفتند.
نتیجه گیری: نتـایج پـژوهش نـشان داد دیـدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی نسبت به ارزشیابی دانشجو از خود، خوب بود ولی نسبت به امکانات رفاهی و در درجه بعد اموزشی دیدگاه خوبی ندارند و نارضایتی در انان دیده می‌شود.
کلیدواژه‌ها
)