چکیده

مقدمه: از آنجا که بیشتر رشته ها در دانشگاههای علوم پزشکی حضوری هستند ولی بنا به ضرورت یا ارجعیت؛ گاهاً نیاز هست بعضی رشته ها و یا دروس به شکل غیرحضوری آموزش داده شود که این تحقیق به دنبال این است که استفاده از سازه های خودتنظیمی را در دانشجویان کارشناسی ارشد حضوری و غیرحضوری دانشکده پزشکی مشهد بررسی کند و امکان ایجاد این تغییر در روش یادگیری را بررسی نماید.
روش کار: این پژوهش یک تحقیق توصیفی است.که برای انجام آن از پرسشنامه ی MSLQ استفاده کرده ایم. سپس بعد از جمع آوری داده ها در نرم افزار Endnote 20 تجزیه و تحلیل شد
نتایج: راهبردهای شناختی ، خودکارآمدی و ارزشگذاری درونی در دانشجویان دوره های حضوری و مجازی تفاوت معناداری داشت. که p-value به ترتیب برابر است با036/0- 002/0-03/0و چون حد بالا و پایین در راهبردهی شناختی مثبت است پس معناداری به سمت گروه یک است که گروه دانشجویان حضوری است.
نتیجه گیری: از آنجا که بین استفاده از راهبردهای خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی طبق تحقیقی های قبلی رابطه مستقیم وجود دارد و طبق این تحقیق استفاده از بعضی راهبردهای خودتنظیمی در یادگیری، در دانشجویان غیرحضوری نسبت به حضوری ضعیف تر بوده است لذا به منظور عدم کاهش پیشرفت تحصیلی، در صورت تغییر روش آموزش از حضوری به غیرحضوری، در دروس دانشجویان ارشد حضوری نیاز به آمادگی این دانشجویان برای این تغییر می باشد تا با کاهش بهروری آموزشی مواجه نشویم.