چکیده
هدف: اعتیاد به مواد مخدر یک چالش گسترده و جهانی است که تأثیرات عمیقی بر جوامع و افراد دارد. عوامل مختلفی میتواند در گسترش اعتیاد به مواد تاثیرگذار باشد؛ بنابراین این پژوهش با هدف بررسی نگرش به اعتیاد بر اساس احساس پیوستگی؛ با نقش میانجی انطباقپذیری خانواده انجام شد. روش: روش این پژوهش همبستگی از نوع توصیفی پیمایشی مقطع بود. جامعه این پژوهش تمام دانشجویان کارشناسی دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 1401-1402 بود که تعداد 200 دانشجو با استفاده از نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی (1987)، پرسشنامه نگرش به مواد مخدر کریمی (1391) و پرسشنامه انطباقپذیری و همبستگی خانواده FACES-III الوسون (1985) بود. به منظور تجزیهوتحلیل دادهها از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد بین نگرش مثبت به اعتیاد با احساس پیوستگی و انطباق پذیری خانواده در سطح 99 درصد ارتباط منفی و معنیدار برقرار است. شدت اثر بین نگرش مثبت به اعتیاد با احساس پیوستگی با نقش میانجی انطباق پذیری 306/0 با انحراف استاندارد 216/0 و شدت اثر بین و بین نگرش منفی به اعتیاد با نقش میانجی انطباق پذیری خانواده 309/0 با انحراف استاندارد 193/0 میباشد. نتیجهگیری: انطباق پذیری خانواده میتواند نقش مهمی به عنوان میانجی در این رابطه ایفا کند. با افزایش انطباق پذیری خانواده، حس پیوستگی و ارتباط نزدیکتری در خانواده به وجود میآید و این میتواند به محافظت از افراد در برابر مصرف مواد مخدر کمک کند.
کلیدواژهها