چکیده

در ساخت بیمارستانهای جدید معمولا از معماری مدرن استفاده می شود بسیاری از این بیمارستانها از حس آرامبخشی معماری ایرانی اسلامی که می تواند در کاهش آلام بیماران موثر باشد، برخوردار نیستند. چنین رویکردی درساخت بیمارستانهای عصر تمدن اسلامی مورد توجه قرار داشته است. بیمارستانهای عصر شکوفایی تمدن اسلامی دارای بخشهای مختلف تخصصی درمانی، آشپزخانه، حمام، نمازخانه و داروخانه بوده است. سالن سخنرانی ، کتابخانه، درمانگاههای سرپایی و بخشهای بستری کاربری آموزش پزشکی این سازه ها تکمیل می کرده اند. در سازه این مراکز آموزشی درمانی علاوه بر استحکام در ساخت، انتخاب شایسته محل، جنبه های زیبایی شناسی نیز لحاظ میده است. جهت محل، طراحی منازل سازمانی پزشکان جهت سهولت دسترسی و نیز کاروانسرها و دکانها که محل درآمد وقفی بیمارستان بوده و نیز طراحی به شکل مجتمع عظیم آموزشی شامل دانشکده های مختلف و بیمارستان آموزشی مجاور دانشگاه مد نظر بوده است. بنای این مراکز آموزشی و درمانی ، بنایی آراسته و چشم نواز، گاه با طراحی فواره ها، بستان سرا و سایر تزیینات بوده که تا حد امکان، اضطراب و رنجش بیمار از اقامت در بیمارستان راکاهش میداده است.
طراحی بیمارستانها در فضای زیبا، چشم نواز و مفرح و بکارگیری طرحهای آشنای معماری ایرانی اسلامی در معماری خارجی و داخلی بیمارستانها برای بیماران و کارکنان می تواند خوشایند و آرام کننده باشد، رویکردی که در طراحی بیمارستانهای امروز علیرغم وجود سابقه تاریخی در تمدن اسلامی، نسبتا مغفول مانده است.