چکیده
مقدمه: یـکی از مشـکلات اصـلی رشته های پزشکی و پیراپزشکی، عـدم تطابـق و خلاءهای موجود بین آموخته های نظری و شایستگی‌های عمـلی دانش‌آموختگان می‌باشد. فاصله‌ی بین آموزش نظری و عملکرد بالینی به عنوان یک مسئله مهم مورد توجه اساتید، کارکنان و دانشجویان بوده است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری و عملکرد بالینی در رشته اتاق عمل انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی تحلیلی از نوع مطالعات مقطعی بود که در سال1400-1399 به صورت سرشماری بر روی 132نفر از دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ی محقق ساخته ای بود که پس از تایید روایی و پایایی به بررسی راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری با کیفیت عملکرد بالینی درهفت حیطه پرداخت. داده ها پس از جمع آوری، از طریق آمارهای توصیفی و تحلیلی از جمله آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که در بین حیطه های مورد بررسی ، حیطه استاد نظری با میانگین 73/0±17/2 و برنامه ریزی آموزشی با میانگین 79/0±17/2 بیشترین اهمیت را در بین راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری و کیفیت عملکرد بالینی داشت.
نتیجه گیری: اتخاذ راهکارهای مناسب در بعد مربی و برنامه ریزی آموزشی در جهت حذف یا کاهش فاصله بین دانش نظری و عملکرد بالینی در رشته اتاق عمل ضروری به نظر می‌رسد.
کلیدواژه‌ها
)