چکیده
مقدمه: مطالعه حاضر باهدف بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی بر رفتار نوآورانه کارکنان و جوامع یادگیری حرفه‌ای از طریق متغیر واسطه‌ای خودکارآمدی خلاق پرستاران انجام گردیده است.
روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری را پرستاران شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه تشکیل دادند. از میان 1500 نفر کارمند 310 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های سرمایه اجتماعی بودریو توسط جعفری(1400) ، رفتار نوآورانه کارکنان کانتر(1988)، جوامع یادگیری حرفه ای لی و همکاران (2011) و خودکارآمدی خلاق کاروسکی(2012) استفاده شد. در پژوهش حاضر روایی ابزارها توسط پاسخ‌دهندگان، اساتید و تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد. و برای بررسی پایایی پژوهش از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد داده‌های پژوهش با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از از نرم افزارهای spss26 وPls3 Smart تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که سرمایه اجتماعی به طور مستقیم بر خودکارآمدی خلاق و جوامع یادگیری حرفه‌ای تأثیر مثبت دارد، اما تأثیر مستقیمی بر رفتار نوآورانه کارکنان ندارد. همچنین، خودکارآمدی خلاق به‌عنوان میانجی، رابطه غیرمستقیم مثبتی بین سرمایه اجتماعی و رفتار نوآورانه کارکنان ایجاد می‌کند.
نتیجه‌گیری: باتوجه‌به نتایج پژوهش، تقویت سرمایه اجتماعی از طریق ایجاد ارتباطات مؤثر و افزایش اعتماد میان کارکنان می‌تواند تأثیر مثبتی بر خودکارآمدی خلاق و جوامع یادگیری حرفه‌ای داشته باشد. همچنین، ایجاد بسترهای مناسب برای توسعه جوامع یادگیری حرفه‌ای و فراهم‌کردن فرصت‌های تعامل و یادگیری مشترک میان کارکنان به افزایش نوآوری و خلاقیت کمک می‌کند.
)