چکیده

مقدمه: اشتراک‌گذاری دانش به‌عنوان یکی از فرآیندهای کلیدی در توسعه و گسترش دانش، به‌ویژه در حوزه‌های تخصصی نظیر آموزش عالی و پژوهش‌های سلامت، شناخته می‌شود. این فرآیند نه تنها به رشد فردی اعضای هیات علمی کمک می‌کند، بلکه در ارتقای کیفیت آموزشی و پژوهشی نیز مؤثر است. در دانشگاه‌ها، مخصوصاً در نهادهای پژوهشی حوزه سلامت، شناخت عوامل موثر بر اشتراک‌گذاری دانش می‌تواند در بهبود و تسهیل این فرآیند نقش بسزایی داشته باشد. با این حال، بررسی دقیق عوامل موثر بر این فرآیند در میان اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی ضروری به نظر می‌رسد.
روش کار: این مطالعه به‌صورت مقطعی و با هدف بررسی عوامل موثر بر اشتراک‌گذاری دانش بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای 50 سوالی بود که بر اساس مقیاس لیکرت 5 درجه‌ای طراحی شده بود که روایی و پایایی(آلفای کرونباخ 97/0) آن در مطالعات قبلی تایید شده است. نمونه‌گیری به روش تصادفی طبقه‌ای از میان اعضای هیات علمی دانشکده‌های مختلف دانشگاه صورت گرفت. پس از جمع‌آوری داده‌ها، تحلیل‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد.
نتایج: تعداد 231 پرسشنامه توسط اعضای هیات علمی تکمیل شد. اکثریت شرکت‌کنندگان در رده سنی 41-50 سال، خانم و دارای مدرک دکترای تخصصی با سابقه خدمت 11 تا 15 سال بودند. نتایج نشان داد که عواملی مانند ذات دانش، تعامل دانش با دانشگاه و محیط، و نقش دانشگاه و اساتید بیشترین تأثیر را بر فرآیند اشتراک‌گذاری دانش دارند. بالاترین نمره میانگین به ذات دانش اختصاص یافت، در حالی که تعامل بین اساتید و محیط کمترین تأثیر را داشت.
نتیجه گیری: این مطالعه تأیید کرد که دانش، دانشگاه، اساتید و محیط از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر انتقال دانش هستند. ایجاد محیط‌های بین‌رشته‌ای و زیرساخت‌های مناسب می‌تواند اشتراک‌گذاری دانش را تسهیل کند. همچنین، شرایط تسهیل‌کننده و نیروی انسانی در بهبود این فرآیند نقش حیاتی دارند.