چکیده
زمینه و هدف: یکی از مشکلات اساسی در دوره دانشجویی موضوع دلبستگی شدید عاطفی افراد به جنس مخالف و شکست ناشی از این روابط است با توجه به اثرات منفی زیاد ناشی از تجربه سوگ عاطفی هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی ناگویی هیجانی و شفقت به خود در رابطه بین راهبردهای فراشناخت و تاب‌آوری در دانشجویان دارای سوگ عاطفی بود.
روش پژوهش: پژوهش حاضر، همبستگی از نوع تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تربت جام و مشهد که در سال تحصیلی1403- 1402 مشغول به تحصیل بوده و تجربه سوگ عاطفی را داشته‌اند. از بین آن‌ها 216 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. برای سنجش از پرسشنامه‌های تاب آوری (کونور و دیویدسون، ۲۰۰۳)، حالت‌های فراشناختی (انیل و عابدی، ۱۹۹۶)، ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، ۱۹۹۴) و شفقت به خود (نف و همکاران، 2003) استفاده شد. تجریه و تحلیل داده ها نیز از روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد.
نتایج: نتایج حاکی از این بود بین راهبردهای فراشناخت و تاب‌آوری و شفقت به خود رابطه مثبت و معنادار و با ناگویی هیجانی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج آزمون بوت استروپ نشان داد شفقت به خود رابطه بین راهبردهای فراشناخت و تاب‌آوری را تقویت و ناگویی هیجانی این رابطه را تضعیف می‌کند.
نتیجه‌گیری: راهبردهای فراشناخت، ناگویی هیجانی و شفقت به خود بر تاب‌آوری دانشجویانی که سوگ عاطفی تجربه کرده‌اند، موثر هستند و در روند درمان‌شان از اهمیت بالایی برخوردار است.
کلیدواژه‌ها
)