چکیده
مقدمه: همه‌گیری کووید-19، به عنوان جدیدترین پاندمی همه‌گیر، طی دو سال تمام جوامع را تحت تأثیر قرار داده است. یکی از جنبه های کلیدی تحت تأثیر این بیماری همه گیر، ارائه خدمات آموزشی در دانشگاه ها بود که منجر به گذار به آموزش مجازی شد. در این مدت، دانشگاه‌های علوم پزشکی با چالش‌های مهمی از جمله عدم آمادگی کافی برای اجرای گسترده آموزش مجازی، با توجه به نقش حیاتی آنها در تربیت نسل بعدی ارائه‌دهندگان سلامت، مواجه شدند.این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایتمندی دانشجویان پزشکی مقطع علوم پایه از آموزش مجازی در طول همه‌گیری انجام شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی در نیمسال دوم سال تحصیلی 1401 بر روی دانشجویان پزشکی که حداقل یک ترم تحصیلی را گذرانده بودند و تمام دروس آنها مجازی بود، در دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام شد. شرکت کنندگان چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ی الکترونیک میزان رضایتمندی از آموزش مجازی را به صورت الکترونیکی تکمیل کردند. پرسشنامه دارای ۵۵ گویه در حیطه های دهگانه آموزش مجازی بود. در پایان داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 در سطح معناداری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: شرکت کنندگان شامل 63 دانشجو (23 پسر و 40 دختر) با میانگین سنی 2.8±21.3 سال بودند. میانگین نمره کل پرسشنامه اثربخشی آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان به طور معنی داری (0.000=p) پایین تر از حد متوسط بود. اما مواد آموزشی (0.548=p)، حجم کار (0.460=p) و انگیزه (0.421=p) در سطح متوسط از سوی دانشجویان رتبه‌بندی شدند. میانگین معدل کل آنها 0.1±16.7 و میانگین ترم قبل 0.1±16.2 بود. مقایسه رضایت بر اساس جنسیت (0.146=p)، محل سکونت (0.075=p)، میانگین نمرات (0.949=p) و ترم قبل (0.924=p) معنی‌دار نبود.
نتیجه گیری: رضایتمندی دانشجویان از دوره آموزش مجازی دانشگاه درحد نامطلوب بود. بیشترین میزان رضایت از بخش مواد آموزشی و کمترین آن مربوط به بخش کمک رسانی بود.
کلیدواژه‌ها
)