چکیده

مقدمه: آموزش و یادگیری همواره به‌عنوان یک فرآیند دو جانبه مطرح بوده است، محرک‌های بویایی می‌توانند به‌عنوان نشانه‌های زمینه‌ای مؤثر عمل کرده و یادآوری یا تشخیص اطلاعات قبلی را تقویت کنند. اثربخشی پیام‌های اخیر را افزایش دهد. از این ‌رو مطالعه حاضر با هدف مقایسة اثر رایحه پرتقال و گل مریم بر نمره درس دانشجویان دندانپزشکی طراحی شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع درون آزمودنی بوده و جامعه پژوهش آن دانشجویانی بودند که واحد سلامت دهان و دندانپزشکی اجتماعی را اخذ کرده بودند. تعداد ١٢ نفر از این دانشجویان به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. پس از اخذ کد اخلاق ، مطالعه در کلاس درس سلامت دهان نظری ٢، انجام شد. برای هر رایحه، ٣ جلسه از کلاس درس اختصاص داده شد. سه جلسه نیز به‌عنوان کنترل، بدون رایحه در نظر گرفته شد. در جلسات مداخله، رایحه در اختیار دانشجویان قرار داده شده و در جلسه بعدی، امتحان کتبی شامل ۵ سؤال تستی از مبحث تدریس شده از دانشجویان گرفته شد. امتیاز ۱ به پاسخ درست و امتیاز ۰ به پاسخ نادرست تعلق گرفت. داده‌های این مطالعه به کمک آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و نرم‌افزار 26 SPSS تجزیه ‌و تحلیل شدند.
یافته‌ها: ابتدا برابری میانگین‌ها از طریق آزمون‌های واریانس چندگانه مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که میانگین‌های متغیر وابسته در همه سطوح آزمایش برابر نمی‌باشد. به عبارتی ترکیب خطی از میانگین‌های متغیر وابسته در همه سطوح تشکیل نشده بود و در ادامه با انجام تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نتایج آزمون‌های اثر درون آزمودنی نشان داد که متغیر آزمایشی رایحه گل مریم و پرتقال بر یادگیری دانشجویان اثر داشته است.
نتیجه‌گیری: رایحه گل مریم و رایحه پرتقال بر یادگیری دانشجویان اثر مثبت دارد؛ بنابراین بهره‌گیری از رایحه‌ها در فرایند آموزش و تدریس می‌تواند کیفیت سطح و بازدهی آن را افزایش دهد.