چکیده
زمینه و هدف:
شناخت نیازهای آموزشی پزشکان پیرامون بیماریهای قلبی عروقی موجب ارتقای تشخیص و درمان این اختلالات می‌شود. در این بین یکی از انواع نیازهای آموزشی، نیازهای آموزشی درک نشده می‌باشد که همواره مغفول باقی می ماند. این مطالعه با هدف بررسی نیازهای آموزشی درک نشده پزشکان خانواده شاغل در مراکز خدمات جامع سلامت استان تهران در حیطه بیماری های قلبی عروقی اجرا گردید.
روش کار:
در پژوهشی تحلیلی مقطعی در سال۱۴۰۲، پس از تعیین فراوانی مراجعات قلبی عروقی ۸ مرکز جامع سلامت استان تهران، 40 نفر پزشک شاغل در این مراکز پرسشنامه خوداظهاری در خصوص تعیین سطح مهارت و میزان نیاز به آموزش را تکمیل نموده و در آزمون سناریوی بالینی بمنظور سنجش سطح آگاهی درحیطه های قلبی عروقی شرکت کردند. کلیه داده ها در نرم افزار SPSS-20 به روش آمار توصیفی و استنباطی(آزمون کای-دو) تحلیل گردید.
یافته ها:
از 4017 مورد مراجعه بیماران قلبی عروقی، فشارخون(60%) و دیابت(36%) فراوانترین مراجعین بودند. در خوداظهاری پزشکان، سطح مهارت در موضوعات قلبی عروقی 59% و میزان نیاز به آموزش 90% بود. حیطه"معلومات پزشکان" کمترین سطح مهارت ابراز شده(4/49%) و بیشترین میزان نیاز به آموزش ابراز شده(67/96%) را بدست آورد. فراوانی نمرات کل پزشکان در آزمون سناریوی بالینی 5/41% بود. حیطه"سنکوپ و ایست قلبی"(1/60%) بیشترین و "تاکیکاردی.."(83/20%) و "اختلالات هدایتی"(67/25%) کمترین نمره سناریو را بدست آورد. فراوانی نمرات سناریو از نمرات مهارت خوداظهارشده در همه حیطه ها کمتر بود (بجز حیطه"سنکوپ و ایست قلبی"با P=0.09) و این فراوانی بین مراکز شهری و روستایی تفاوت معناداری نداشت(P=0.07).
نتیجه گیری:
با وجود شیوع بالای بیماریهای قلبی عروقی و علل خطرساز، پزشکان خانواده شاغل در مراکز جامع سلامت شهری و روستایی دارای نیازهای آموزشی درک نشده در حیطه های قلبی عروقی می باشند و لازم است تا برنامه های آموزشی پزشکان خانواده بر اساس این نیازها طراحی و اجرا شوند.
)