چکیده
مقدمه: سازگاری فردی و اجتماعی از مؤلفه‌های کلیدی در ارتقای سلامت روان دانشجویان به شمار می‌رود. از آن‌جایی که متغیرهایی نظیر هوش هیجانی، خودباوری و تاب‌آوری می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در این زمینه ایفا کنند، پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه این عوامل با سازگاری فردی-اجتماعی در میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تنکابن در سال ۱۴۰3 انجام گرفت.
روش کار روش پژوهش مطالعه مقطعی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه تنکابن در سال تحصیلی 1403 بودند (586نفر) که از میان انها ۲۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های هوش هیجانی برادبری و گریوز (2004)، خودباوری آزادی (۱۳۸۹)، تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و سازگاری اجتماعی بل (1961) پاسخ دادند. روش تجزیه و تحلیل داده ها آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه بوده است.
نتایج: در این پژوهش 230 نفر از دانشجویان رشته‌های پزشکی، پرستاری و مامایی با میانگین سنی عمدتاً 20 تا 22 سال و با ترکیب اکثریت دختران و دانشجویان مقطع کارشناسی پیوسته شرکت داشتند. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که متغیرهای روان‌شناختی مورد بررسی نقش مهمی در سازگاری فردی اجتماعی این گروه دارند. به طور مشخص، همبستگی منفی معناداری بین هوش هیجانی(01/0>p)، خودباوری(02/0>p) و تاب‌آوری(01/0>p) با سازگاری فردی - اجتماعی مشاهده شد. همچنین، یافته‌ها بیانگر آن بود که هر یک از متغیرهای هوش هیجانی، خودباوری و تاب‌آوری به صورت مستقل توان پیش‌بینی معنادار سازگاری فردی ـ اجتماعی دانشجویان را دارند (001/0>p) ، (267/18=F).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، می‌توان گفت که سطوح پایین‌تر هوش هیجانی، خودباوری و تاب‌آوری با کاهش میزان سازگاری فردی-اجتماعی در دانشجویان مرتبط است. بنابراین، تقویت این مؤلفه‌های روان‌شناختی می‌تواند نقش مؤثری در بهبود سازگاری دانشجویان علوم پزشکی ایفا کند.
کلیدواژه‌ها
)