چکیده
مقدمه: آموزش بالینی، در شکل‌دهی مهارتهای اساسی و توانمندیهای حرفه‌ای دانشجویان نقش اساسی دارد. شناسایی مشکلات آموزش بالینی به رفع یا اصلاح نقاط ضعف کمک نموده و می تواند موجب بهبود دستیابی به اهداف آموزشی، تربیت افراد ماهر و ارائه خدمات با کیفیت بالاتر شود. این پژوهش با هدف ارزیابی کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان تکنولوژی پرتوشناسی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، در سال 1395 بر روی 103 نفر از دانشجویان رشته تکنولوژی پرتوشناسی دانشکده پیراپزشکی مشهد انجام شد. نمونه‌گیری به روش سرشماری بود و دانشجویانی که در حال گذراندن واحد درسی کارآموزی و کارآموزی در عرصه بودند، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه ای روا و پایا بود. تجزیه و تحلیل نتایج به وسیله آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS و با سطح معناداری 05/0 p< صورت گرفت.
یافته‌ها: از دیدگاه دانشجویان، وضعیت آموزش بالینی در حیطه‌های برخورد با دانشجو و عملکرد مربیان بالینی در سطح خوب و در حیطه‌های محیط آموزشی، اهداف و برنامه‌های آموزشی، نظارت و ارزشیابی در سطح متوسط ارزیابی شد. اختلاف معناداری بین میانگین آیتمهای پنجگانه پرسش‌نامه وجود نداشت و همچنین تفاوت معناداری بین رضایت مردان و زنان از رشته تحصیلی خود دیده نشد.
نتیجه‌گیری: بررسی مجدد در اهداف و برنامه‌ها و شیوه نظارت و همچنین مرتفع ساختن کمبود امکانات بخش بالین میتواند به ارتقای روز افزون کیفیت آموزش بالینی کمک قابل توجهی کند.
کلید واژه ها: آموزش بالینی، دانشجو، تکنولوژی پرتوشناسی
کلیدواژه‌ها
)