چکیده
مقدمه: هدف از این پژوهش، تعیین رابطه ی میان خود نظارتی و کنترل تفکر بود.
روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری تمامی کارکنان اداری دانشگاه علوم پزشکی مشهد، اعم از رسمی و قراردادی تشکیل داده که از آن میان، 141 نفر به روش تصادفی ساده، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه کنترل تفکر ولز و دیویس و پرسشنامه خودنظارتی بر اساس الگوی محمدمقیمی بود که ضریب پایایی آن به ترتیب 84% و 83% درصد است. داده های جمع آوری شده به وسیله ی نرم افزار spss از راه آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که خود نظارتی با کنترل تفکر رابطه معنادار ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می‌دهد مدل رگرسیونی بدست آمده معنادار نیست (279/0P=). میزان F بدست آمده نشان می‌دهد مولفه‌های کنترل تفکر نمی‌تواند به طور معناداری نمرات خودنظارتی را پیش‌بینی کند.
نتیجه گیری: بر این اساس فرضیه پژوهش مبنی بر وجود رابطه بین کنترل تفکر و خود نظارتی مورد تایید قرار نمی‌گیرد.
کلیدواژه: خودنظارتی، کنترل تفکر، تفکر،آموزش
کلیدواژه‌ها
)