چکیده
مقدمه: تفکرپزشک خانواده در کشورماریشه درفرهنگ ایرانی اسلامی دارد. ارتباط، مجموعه ایا زتوانایی های قابلآموختن ا ست که به اعتقاد بسیاریا زصاحب نظران یک مهارت بالینی پایه محسوب می‌شود؛ هر چند مهارتهای ارتباطی پیچیده هستند، قابلیت آموزش و آموختن دارند. در این بررسی به رابطه پزشک و بیمار در سیستم پزشک خانواده پرداخته شده است.
روش: مطالعه حاضر از نوع مروری بوده و جهت برنامه پزشک خانواده و ارتباط پزشک و بیمار در سایت هایsid.ir، Science direct و موتور جستجوی google scholar جستجو انجام شد.
یافته ها: در برنامه پزشک خانواده تواناییهای ارتباطی نه تنها شامل تعامل با بیماران بلکه تبادل اطلاعات از طریق کلامی و نوشتاری با خانواده های آنان و
دیگر اعضای تیم بهداشتی نیز می شود. The kalamazoo consensuse statement شاید یک مثال خوب از یک مدل همه جانبه ارتباطی پزشک و بیمار برای مراقبتهای سرپایی از قبیل پزشک خانواده باشد. مدلهای دیگر عبارتند از ILS، Framework SEGUE، مدل کالگری کمبریج.
نتیجه گیری: برنامه پزشک خانواده منجر به افزایش کارآیی خدمات درمانی و افزایش رضایتمندی بیماران می شود. رابطه پزشک و بیمار نقش کلیدی در برنامه ی پزشک خانواده دارد و باید در سیاست گذا ری ها و برنامه ریزی های آتی به خصوص تدوین برنامه های درسی این امر مدنظر قرار گیرد.
علی عمادزاده1 ، یلدا روانشاد2،آنوش آذرفر3، رؤیا وطن خواه4
1 دکترای تخصصیآموزشبهداشت،گروهآموزشپزشکی،دانشکدهپزشکی،دانشگاهعلومپزشکیمشهد،مشهد،ایران
2 استادیارپزشکیاجتماعی،مرکزتوسعه تحقیقات بالینیبیمارستانقائم،دانشکدهپزشکی،دانشگاهعلومپزشکیمشهد،مشهد،ایران
3 فوق تخصص نفرولوژی اطفال ، استادیار ، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4 کارشناس ارشد آموزش پزشکی، کارشناس واحد برنامه ریزی مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نویسنده مسئول: یلدا روانشاد،
نشانی نویسنده مسئول: مشهد، دانشگاه علوم پزشکی، ساختمان قرشی، مرکز مطالعاتو توسعه آموزش پزشکی،پست الکترونیک: RavanshadY@mums.ac.ir
چکیده
مقدمه: تفکرپزشکخانوادهدر کشورماریشهدرفرهنگایرانی اسلامیدارد. ارتباط،مجموعه ایازتوانایی های قابلآموختناستکهبه اعتقادبسیاریازصاحب نظرانیکمهارتبالینیپایه محسوبمی‌شود؛ هر چند مهارتهای ارتباطی پیچیده هستند، قابلیت آموزش و آموختن دارند. در این بررسی به رابطه پزشک و بیمار در سیستم پزشک خانواده پرداخته شده است.
روش: مطالعه حاضر از نوع مروری بوده و جهت برنامه پزشک خانواده و ارتباط پزشک و بیمار در سایت هایsid.ir، Science direct و موتور جستجوی google scholar جستجو انجام شد.
یافته ها: در برنامه پزشک خانواده تواناییهای ارتباطی نه تنها شامل تعامل با بیماران بلکه تبادل اطلاعات از طریق کلامی و نوشتاری با خانواده های آنان و
دیگر اعضای تیم بهداشتی نیز می شود. The kalamazoo consensuse statement شاید یک مثال خوب از یک مدل همه جانبه ارتباطی پزشک و بیمار برای مراقبتهای سرپایی از قبیل پزشک خانواده باشد. مدلهای دیگر عبارتند از ILS، Framework SEGUE، مدل کالگری کمبریج.
نتیجه گیری: برنامه پزشک خانواده منجر به افزایش کارآیی خدمات درمانی و افزایش رضایتمندی بیماران می شود. رابطه پزشک و بیمار نقش کلیدی در برنامه ی پزشک خانواده دارد و باید در سیاست گذا ری ها و برنامه ریزی های آتی به خصوص تدوین برنامه های درسی این امر مدنظر قرار گیرد.
واژه های کلیدی: بیمار، پزشک خانواده، ارتباط
کلیدواژه‌ها
)