چکیده
زمینه و هدف: خطاهای بالینی تهدید جدی در امنیت بیمار هستند . مراکز آموزشی درمانی به دلیل برخورداری از دانشجویانی که درحال یادگیرندبه شدت در معرض بروزطیفی از خطاهای پزشکی می باشند .هدف از این مطالعه بررسی تجربیاتدانشجویان پرستاری ازخطاهای بالینی و چگونگی تعامل با آنها بوده است.
موادوروش ها:در این مطالعه که بارویکرد کیفی درسال 1389انجام شده است ابزارجمع آوری ده ها مصاحبه های نیمه ساختار،متعال و نیمه عمیق بوده است. براساس نمونه گیری مبتنی برهدف با 50دانشجوی دخترو پسرپرستاری ازترم های مختلف تحصیلی مصاحبه بعمل آمد .مصاحبه ضبط،دست نویس و داه هامطابق روش تحلیل محتوای مورس آنالیز شد
یافته ها:دانشجویان مفهوم خطا در بالین را مترادف با به خطر افتادن جان بیمار و صدمه به بیمار میدانستند.عمده خطاهای رخ داده"دارویی و رو یه های مراقبتی درمانی "و تجربه مقابله ای کارآموزان در برابر خطاهای مراقبتی "پنهان کردن"بوده است.آشکار شدن خطای مراقبتی با عصبانیت کادردرمانی مراقبتی،همراهان بیمار و مربی ،ترس وعذاب وجدان فراگیران می شده است. شرکت کنندگان در" مطالعه"عدم درخواست برای راهنمایی،آگاه نبودن،نظارت نداشتن مربی "را از عوامل مرتبط با بروز خطاهای بالینی کارورزی یا کارآموزی می دانستند.بیشترین شرایط خطا در زمانی بوده است که به کارآموز دستورات شفاهی دستور داده شده می شد.
نتیجه گیری:به دلیل پیچیدگی محیط بالین می بایست قبل ورود دانشجویان به بالین،فرصت های آموزشی را با استفاده از گزارش مورد ،شبیه سازی کامپیوتری از بیماران واقعی و غیره فراهم نمود.ضروری است دانشجویان شیوه های اخلاقی و قانونی مدیریت خطای بالینی را بیاموزند.ضرورت وجود برنامه های گزارش دهی خطاهای بالینی بسیار مهم می نماید.
کلمات کلیدی:خطای بالین.دانشجوی پرستاری ،حقوق بیمار،ایمنی بیمار
کلیدواژه‌ها
)