چکیده
مقدمه: گراندراند آموزشی یک روش آموزش بالینی متداول است که در اکثر بخش‌های بیمارستان‌های آموزشی درحال اجرا است و هدف آن فراهم آوردن فرصتی برای دانشجویان است تا اطلاعات نظری را به واقعیات عملی پیوند بزنند. هدف این مطالعه بررسی نظرات و دیدگاه‌های دانشجو و عضو هیئت‌علمی بود تا بتوان نواقص موجود در آموزش بالینی گراندراند را پیدا کرده و با بهبود روند آموزشی گامی مؤثر در تربیت پزشکان کارآمد برداشته‌شود.
روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی در گروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی مشهد صورت گرفته‌است. این تحقیق با نظرسنجی از افراد حاضر در جلسات گراندراند در قالب پرسشنامه استاندارد صورت گرفت. در مجموع 250 پرسشنامه از دی ماه 1397 لغایت پایان خردادماه 1398 بین شرکت کنندگان حاضر در گراندهای بخش‌ها توزیع شد که از این تعداد، 235 پرسشنامه تکمیل گردید. اطلاعات پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم افزار SPSS v.24 آنالیز گردید.
نتایج: بیشترین میزان رضایت از کیفیت گرند‌راندهای هفتگی در گروه اعضای هیئت علمی با ۶۳.۱۵٪ و کمترین میزان در گروه کارورزان با ۴.۳۴٪ که وضعیت گرند راند ها را خیلی خوب ارزیابی کردند وجود دارد. در حالی‌که تمامی اعضای هیئت علمی و اکثریت دستیاران (۷۰.۷۳٪) معتقد بودند حضور کارورز در گراند راند مفید است با این حال در حدود نیمی از کارورزان (۵۳.۶۲٪) به مفید بودن گراندراند اذعان داشتند. استراتژی مد نظر اعضای هیئت علمی بیشتر تأکید بر درمان (۴۲.۱۰٪) و گزارش های پزشکی مبتنی بر شواهد (۳۶.۸۴٪) بود اما دستیاران بیشتر در مورد تشخیص های افتراقی (۴۶.۳۴٪) و گزارش های پزشکی مبتنی بر شواهد (۳۴.۱۴٪) تأکید داشتند؛ کارورزان (۶۳.۷۶٪) و کارآموزان (۶۳.۲۰٪) نیز بر بحث در مورد تشخیص‌های افتراقی تأکید داشتند.
نتیجه گیری: در مجموع دیدگاه کارآموزان و کارورزان در مقایسه با اعضای هیئت علمی و دستیاران در خصوص کیفیت برگزاری گرند‌راندهای آموزشی منفی‌تر است. همچنین دیدگاه آنان در بخش های مهمی همانند استراتژی معرفی بیمار نیز متفاوت می باشد. از این رو به نظر می رسد، انجام مطالعات بعدی با هدف تعیین استانداردهای مناسب گراندراند های آموزشی برای هریک از گروه های کارآموز، کارورز و دستیار اهمیت داشته‌باشد.
کلیدواژه‌ها
)