چکیده

مقدمه: طبق بررسی های متعدد مشخص شد که دستیاران درمان ریشه در زمینه انجام جراحی های آپیکال مشکلاتی داشتند و بدون هیچ آموزش عملی و صرفا بر اساس اندوخته های نظری ، در سال سوم دستیاری جراحی آپیکال را آغاز میکردند که موجب کاهش کیفیت جراحی ها، شکست های بالای درمان ها، استرس بالا و کاهش انگیزه و اعتماد به نفس دستیاران ، طولانی شدن عمل های جراحی، اذیت شدن بیمار و گاها ایجاد خطا های جبران ناپذیر بر روی بیمار می شد. بنابراین تصمیم گرفته شد که گام هایی پیوسته جهت رفع این مشکلات از مرحله پره کلینیک آغاز شود و تا مراحل کلینیک و کار بر روی بیمار  ادامه یابد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی ارتقاء مهارت ، توانمندی و انگیزه دستیاران رشته درمان ریشه در انجام جراحیهای پری آپیکال بعد از اعمال تغییرات در پره کلینیک درمان ریشه بود.
روش کار: سال 1395 تغییراتی در مدل و نحوه آموزش جراحی آپیکال در بخش درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی مشهد انجام شد که بر اساس نظرسنجی هایی از اساتید و دستیاران ، همچنین بررسی کیفیت درمان های انجام شده، کارآیی این سیستم جدید ارزیابی شد. بنابراین مطالعه ای توصیفی - مقطعی طراحی گردید. جهت بررسی میزان رضایتمندی دستیاران ،پرسشنامه ها بین دستیاران درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی مشهد از ورودی1395 تا 1399 توزیع شد و به منظور ارزیابی اساتید از نحوه عملکرد دستیاران، پرسشنامه ها به 13 نفر هیات علمی بخش درمان ریشه داده شد. قبل از توزیع پرسشنامه ها روایی صوری و محتوایی آنها بررسی شد و پایایی آنها با روش آزمون - باز آزمون تعیین گردید. نمونه گیری به صورت همه پرسی انجام شد.
نتایج: نتایج نظرسنجی از دستیاران، نشان از افزایش 3/78% کیفیت درمان ها، 65% در سرعت عمل و افزایش اعتماد به نفس، و 3/78 % در انگیزه انجام عمل های جراحی پری آپیکال به طور مستقل بود. بر اساس نظر اساتید، تسلط و مهارت ، موفقیت درمان ها، نمرات در سمینارهای ارائه caseجراحی 100 افزایش داشت و سرعت عمل ، دستیاران و همچنین رضایتمندی بیماران به میزان 70% افزایش یافت.
نتیجه گیری: ارایه این مدل آموزشی جراحی پری آپیکال، نقش مهمی در ارتقا آموزش دستیاران درمان ریشه دارد و میتواند در کوریکولوم آموزشی وارد شود.