چکیده
مقدمه: از ابتدای تاریخ شغل مقدس پزشکی در خدمت انسان‌ها بوده و از این رو معنویت و اعتبار خاصی دارد. همچنین به عنوان یک حرفه در فرهنگ‌ها و مکان‌های مختلف، سوگندها و کدهای اخلاقی، وظایف و ارزش‌های اخلاقی پزشکان توصیف شده است. دندانپزشکی نیز به عنوان زیرشاخه‌ای از طبابت از این موضوع مستثنی نیست. در دهه‌های اخیر کادر درمانی به علت نقص حرفه‌ای‌گری مورد انتقاد قرار گرفته‌اند، در این تحقیق ما به دنبال تبیین راهکارهای عملی به منظور ارتقای سطح حرفه‌ای‌گری دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد هستیم.
روش کار: در این پژوهش کیفی سه جلسه گروه مشورتی تشکیل شد. شرکت کنندگان شامل ۲۱ نفر از اساتید دانشکده دندانپزشکی مشهد بودند که با توجه به تجربه و رشته کاری انتظار می‌رفت بتوانند نکات جدیدی اضافه کنند. از اساتید درخواست شد تا در جلسه حضور یابند. این جلسات به صورت گروه‌های کوچک بحث برگزار شد به این معنا که ابتدا توضیحی کلی در مورد تاریخچه و مفهوم حرفه‌ای‌گری داده شد و سپس اساتید شروع به بحث کردند و به بیان مشکلات موجود در سر راه حرفه‌ای‌گری و راهکارهای عملی جهت ارتقای آن پرداختند. صحبت‌های شرکت کنندگان ضبط و پس از چند بار گوش دادن کلمه به کلمه پیاده شدند و سپس راهکارها بر اساس تشابهات دسته‌بندی شدند.
نتایج: در این تحقیق راهکارهای زیادی برای ارتقاء حرفه‌گرایی ارایه شد که براساس شباهت‌شان دسته‌بندی شدند. مهمترین این راهکارها عبارت بودند از: 1- الگو بودن 2- ارتباط مناسب و مستمر با دانشجویان 3- اخلاق مداری 4- سیاست‌های کلی در مورد اساتید 5- برقراری رابطه رفاقتی به جای رابطه از بالا به پایین 6- ارزیابی پیوسته و7- آموزه های مرتبط با مطب داری.
نتیجه‌گیری: مطالب بیان شده در این مطالعه تا حدود زیادی ابعاد مختلف حرفه‌ای‌گری را پوشش داده است و راهکارهای فراونی را جهت اصلاح ساختار و ارتقای حرفه‌ای‌گری ارایه داده است.
کلیدواژه‌ها
)