چکیده
مقدمه: بررسی مقالات منتشره نشان می‌دهد دانشکده‌های پزشکی در ایران، روش‌ها و قالب‌های مشابهی برای سنجش استفاده می‌کنند. این در حالیست که سنجش رکنی مهم در برنامه‌ریزی آموزشی و گامی ارزشمند برای تربیت پزشکانی خبره و متعهد به شمار می‌رود. هدف مطالعه، بررسی روشهای سنجش از نظر قالب‌های ارزیابی، سطوح ارزیابی میلر و قابلیت اجرایی می‌باشد.
روش‌کار: اطلاعات مورد نیاز با جستجو در پایگاه‌های داده فارسی و بین‌المللی، مجلات، کوریکولوم دانشگاه‌های معتبر دنیا و کنفرانس‌های مجازی( AMEE2021 و شهید مطهری 1400)در 20سال اخیر،آغاز و برای مقایسه از الگوی تطبیقی Beredy، استفاده شد. نتایج برای بررسی بیشتر طی جلسه متمرکز گروهی در اختیار متخصصان سنجش قرار گرفت.
یافته‌‌ها: نتایج حاکی از روی‌آوری بسوی قالب ارزیابی تکوینی و بهبود روشهای سنتی در کنار روشهای نوین بوده و نه کناره‌گیری از آنها، که در بررسی کوریکولوم دانشگاه‌های هاروارد و آکسفورد مشاهده گردید. نظر متخصصان در مورد تناسب روشهای سنجش با قالب‌های ارزیابی و سطوح هرم میلر، راهکار و چگونگی شرایط اجرا گردآوری شد. بیشترین نظر متخصصان در رابطه با تغییر در سیاست‌گذاری‌های دانشگاه، بسترسازی، حمایت و توجه به ایده‌های نو بود.
نتیجه‌گیری: تحلیل داده‌ها منتج به شناسایی سیر تکاملی روش‌ها، قالب‌های مناسب سنجش و ارایه راهکارهای آموزشی-اجرایی گردید. پیشنهاد می‌شود، از نتایج بدست آمده، برای توسعه مدلهای سنجش متناسب با سطوح ارزیابی میلر استفاده گردد.
)