چکیده
مقدمه: علوم دندانپزشکی به صورت پیوسته در حال تغییر است و اساتید لازم است که هم سوی این تغییرات گام بردارند. پژوهش حاضر ارتباط میان آمادگی برای تغییر عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی دانشکده دندانپزشکی با فرسودگی شغلی را مورد بررسی قرار داد تا شاید بتوان از نتایج آن برای برنامه ریزیهای آتی استفاده شود.
روش کار: این تحقیق به روش مقطعی و توصیفی تحلیلی بود. بر این اساس نمونه گیری تصادفی 79 نفر پرسشنامه های فرسودگی شغلی و تغییر عملکرد و همچنین فرم اطلاعات دموگرافیک را تکمیل کردند. اطلاعات وارد 25SPSS شد و با تستهای پیرسون و ضریب همبستگی چندگانه مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: از 79 نفر شرکت کننده ، بیشتر آنها خانم ، متاهل و با رتبه استادیاری بودند، از نظر آمادگی برای تغییر، اکثر آنها در مرحله عمل بودند و فرسودگی بیشتر آنها متوسط بود. ارتباط بین مرتبه علمی با آمادگی برای تغییر عملکرد معنادار بود. P-value<0.001) ، ضریب همبستگی 24/0) آقایان تمایل کمتری به تغییر عملکرد داشتند. (P-value<0.001 و ضریب همبستگی 56/0) فرسودگی شغلی جوانترها بیشتر بود P-value<0.001) و ضریب همبستگی33/0-) و میانگین فرسودگی شغلی دانشیارها از دو گروه دیگر بیشتر بود.
نتیجه گیری: بین آمادگی برای تغییر و فرسودگی شغلی ارتباط معناداری وجود نداشت. اما نتایج حاصله حاکی از لزوم توجه به فرسودگی شغلی خصوصا در اعضای جوان هیات علمی و آمادگی کمتر برای تغییر در افراد با مرتبه علمی پایین تر بود که نیاز به مطالعات بیشتر دارد.
)