تأثیر تغییر ساعات کشیک کارورزان داخلی در میزان رضایتمندی و ارتقای سطح آموزش

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه هماتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 گروه روماتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

3 گروه بیماریهای گوارش و کبد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

4 گروه بیماریهای داخلی، دانشکده پزشکی، دانشکده علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

5 دانشجوی دکترای آمارزیستی، کمیته تحقیقات دانشجویی، گروه اپیدمیولوژی و آمارزیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

مقدمه: مطالعات متعدد نشان می‌دهند که کشیک‌های طولانی مدت باعث کاهش کیفیت استراحت، کاهش کیفیت پاسخگوئی، کاهش سرعت عمل و افزایش چشمگیر میزان خطای پزشکی می‌گردد. هدف از مطالعه حاضر تغییر در ساعات کشیک کارورزان بخش داخلی طی یک دوره‌ی ۳ ماهه و بررسی اثرات آن بر جنبه‌های متفاوت فردی، رفتاری و آموزشی کارورزان می‌باشد.
روش کار:‌‎‎این مطالعه نیمه تجربی، بر روی ۲ گروه از کارورزان بخش داخلی بعنوان گروه مداخله و کنترل  انجام شد. گروه کنترل دوره‌ی ۳ ماهه بخش خود را بطور نرمال طی کردند. گروه تغییر اما دوره‌ی ۳ ماهه‌ی  بخش خود را با نصف شدن ساعات کاری مداوم (بطور مثال یک کشیک ۲۴ ساعته به ۲ کشیک ۱۲ ساعته تقسیم شد) طی کردند. در پایان دوره کارورزان یک فرم شامل سوالات متعددی در خصوص پارامترهای متفاوت آموزشی، رفتاری و ... را تکمیل نمودند.
نتایج: کل کارورزان داخلی شرکت کننده در‌‎‎این پژوهش 8۳ نفر بودند. نتایج تی مستقل حاکی از آن بود که میزان زیر مقیاس‌های واکنش فردی، آموزشی و رفتاری  بعد از تغییر ساعات کشیک افزایش می‎یابد و اختلاف معنی داری با میزان آنها قبل از تغییر ساعات کشیک دارد(001/0 >p)، و در مقابل آن میزان رضایتمندی از وضعیت تغییر یافته، بطور معناداری کاهش یافته است (001/0 >p).
نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان  می‌دهد که علیرغم اثر مثبت تغییر و اصلاح ساعات کشیک، کارورزان از بروز آن رضایت شخصی ندارند. علت‌‎‎این امر را می‎توان در تازه و بالطبع ناقص بودن‌‎‎این تغییر، مقاومت در برابر تغییر و همچنین مشکلات رفت و آمدی (هم برای کارورزان مقیم و هم کارورزان خوابگاهی)، دانست.

کلیدواژه‌ها