چکیده
مقدمه: مطالعات متعدد نشان می‌دهند که کشیک‌های طولانی مدت باعث کاهش کیفیت استراحت، کاهش کیفیت پاسخگوئی، کاهش سرعت عمل و افزایش چشمگیر میزان خطای پزشکی می‌گردد. هدف از مطالعه حاضر تغییر در ساعات کشیک کارورزان بخش داخلی طی یک دوره‌ی ۳ ماهه و بررسی اثرات آن بر جنبه‌های متفاوت فردی، رفتاری و آموزشی کارورزان می‌باشد.
روش کار:این مطالعه نیمه تجربی، بر روی ۲ گروه از کارورزان بخش داخلی بعنوان گروه مداخله و کنترل انجام شد. گروه کنترل دوره‌ی ۳ ماهه بخش خود را بطور نرمال طی کردند. گروه تغییر اما دوره‌ی ۳ ماهه‌ی بخش خود را با نصف شدن ساعات کاری مداوم (بطور مثال یک کشیک ۲۴ ساعته به ۲ کشیک ۱۲ ساعته تقسیم شد) طی کردند. در پایان دوره کارورزان یک فرم شامل سوالات متعددی در خصوص پارامترهای متفاوت آموزشی، رفتاری و ... را تکمیل نمودند.
نتایج: کل کارورزان داخلی شرکت کننده دراین پژوهش 8۳ نفر بودند. نتایج تی مستقل حاکی از آن بود که میزان زیر مقیاس‌های واکنش فردی، آموزشی و رفتاری بعد از تغییر ساعات کشیک افزایش مییابد و اختلاف معنی داری با میزان آنها قبل از تغییر ساعات کشیک دارد(001/0 >p)، و در مقابل آن میزان رضایتمندی از وضعیت تغییر یافته، بطور معناداری کاهش یافته است (001/0 >p).
نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد که علیرغم اثر مثبت تغییر و اصلاح ساعات کشیک، کارورزان از بروز آن رضایت شخصی ندارند. علتاین امر را میتوان در تازه و بالطبع ناقص بودناین تغییر، مقاومت در برابر تغییر و همچنین مشکلات رفت و آمدی (هم برای کارورزان مقیم و هم کارورزان خوابگاهی)، دانست.
)