چکیده
مقدمه: اعضاءهیئت علمی مهمترین منابع دانشگاهها و مسئول تربیت نیروی انسانی نظام بهداشتی درمانی کشور هستندو ارتقای رضایتمندی ایشان سبب ارتقای آموزش در دانشجویان و نظام سلامت کشور میگردد. هوش معنوی توانایی بکارگیری ارزشها و کیفیتهای معنوی است به گونهای که بتواند کارکرد روزانه و سلامت جسمیو روحی را ارتقا دهد. به نظر میرسد افزایش هوش معنوی میتواند با ارتقاء انگیزه اعضای هیئت علمی و کاهش اضطراب باعث بهبود رابطه استاد و دانشجو و نهایتاً افزایش رضایت شغلی شود. بنابراین مطالعه حاضر جهت شناسایی همبستگی هوش معنوی با رضایت شغلی اعضای هیئت علمیدانشگاه علوم پزشکی زاهدان طراحی شد.
روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلیمقطعی است که در سال 1398 انجام شد و جامعه مورد مطالعه اعضای هیئت علمیدانشگاه علوم پزشکی زاهدان بودند. ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامه هوش معنوی کینگ SISRI و رضایت شغلی JDI و نرم افزار تجزیه و تحلیل آمار SPSS 16 بود.
نتایج: در مطالعه حاضر تعداد 100 نفر عضو هیئت علمیمورد بررسی قرار گرفت که 67 نفر هیئت علمیعلوم پایه و 33 نفر هیئت علمیعلوم بالینی بودند. در مطالعه حاضر میانگین سابقه کار شرکت کنندهها7/4 ± 74/ 10سال بود. بین هوش معنوی و رضایت شغلی در جامعه مورد مطالعه ما ارتباط وجود نداشت. بین نمره هوش معنوی ونمره کلی رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمیعلوم پایه و علوم بالینی تفاوت معناداری وجود داشت. میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمیعلوم پایه بیشتر بود.
نتیجه گیری: هر چند میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هئت علمیعلوم پایه بیشتر بود. اما هوش معنوی بر رضایت شغلی تاثیر قابل توجهی نداشت.
کلیدواژه‌ها
)