بررسی سبک تدریس اعضای هیئت علمی و رابطه آن با برخی ویژگی‌های دموگرافیک آنان در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

2 مربی، گروه ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

3 مربی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علون تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران ، اهواز، ایران

4 پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

چکیده

مقدمه: سبک های تدریس اصول و روش‌هایی هستند که مدرسین بکار می‌گیرند تا امکان یادگیری و انتقال اطلاعات را برای فراگیران فراهم نمایند. سبک تدریس اغلب منعکس کننده نظریات مدرسین نسبت به تدریس است و از جایگاه مهمی در آموزش برخوردار است. با توجه به اهمیت سبک‌های تدریس در یادگیری دانشجویان، این مطالعه با هدف بررسی سبک تدریس اعضای هیات علمی و رابطه آن با برخی ویژگی دموگرافیک اعضای هیات علمی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1399 انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 172 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز به روش نمونه گیری طبقه ای وارد مطالعه شده و مورد بررسی قرار گرفتند. روش ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد تدریس گراشا-ریچمن شامل 40 سوال بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای و همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار SPSS-18 تحلیل شد.
نتایج: از بین 172 عضو هیئت علمی مورد بررسی 90 نفر(5/52 درصد) مذکر و 82 نفر(5/47 درصد) مونث و با میانگین سن 8/8±95/45 سال بودند. یافته‌های مطالعه نشان داد که اساتید از سبک تدریس آمرانه با فراوانی 9/27 درصد و سبک تدریس خبره با 8/23 درصد بطور معنی داری بیشتر از سایر سبک‌ها استفاده می‌کنند(007/0=p). همچنین کمترین سبک‌های مورد استفاده اساتید نیز سبک‌های تدریس تسهیل کننده با1/15درصد و وکالتی با 2/12 درصد بودند. 9/20 درصد از افراد مورد مطالعه نیز از سبک تدریس فردی استفاده می‌کردند. محاسبه ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سن، جنس، رتبه علمی، سابقه تدریس و دانشکده محل تدریس با سبک تدریس اساتید رابطه معنی‌دار آماری وجود ندارد(05/0<p).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه بیانگر آن بود که اساتید در تدریس خود بیشتر از سبک‌های معلم-محور آمرانه و خبره که غیرتعاملی و انعطاف‌ناپذیر هستند، استفاده می‌کنند. با توجه به اهمیت سبک تدریس در فرایند یاددهی- یادگیری و لزوم افزایش آگاهی اساتید با سبک های تعاملی تدریس، برگزاری برنامه‌های آموزشی در این زمینه پیشنهاد می‌شود.

کلیدواژه‌ها

افق توسعه آموزش علوم پزشکی
دوره 13، شماره 2
شهریور 1401
صفحه 38-27

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار