چکیده
مقدمه: فناوریهای ارتباطاتی جدید (بهویژه اینترنت) قابلیتهای مهیجی برای غلبهبر موانع فراگیری و دسترسی جغرافیایی دارند و بسیاری از مؤسسههای آموزشی عالی، شتابان بهدنبال استفاده از این قابلیتها و امکانات در فراگیری، تدریس و تحقیق هستند اما موانعی در این راستا وجود دارد. این پژوهش با هدف بررسی موانع استفاده از آموزش الکترونیک از دیدگاه دانشجویان بهعنوان ذینفعان اصلی، در دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز انجام شد.
روش کار: در این مطالعه مقطعی جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز در سال تحصیلی 99 -1398 بودند که از بین آنها نمونهای به تعداد 352 نفر بهروش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه محققساخته بود که پس از تأیید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. از نرمافزار آماری SPSS و از فرمولهای آماری توصیفی و تحلیلی جهت تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد.
نتایج: : نتایج نشان میدهد بیشترین افراد شرکتکننده در رده سنی 18 تا 22 سال (79%) بودند، میانگین سنی دانشجویان 56/2 ± 33/21 سال بود و 2/68% را زنان تشکل می دادند. عوامل اجرایی بیشترین سهم و عوامل فرهنگی کمترین سهم را در بازدارندگی توسعه آموزش الکترونیک در دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور داشت و همچنین ترتیب موانع از دیدگاه دانشجویان عوامل اجرایی، راهبردی، فنی، فردی، سازمانی، مدیریتی، حقوقی، بودجهای، پداگوژیکی و فرهنگی بود.
نتیجه گیری: مهمترین عوامل بازدارنده استفاده از آموزش الکترونیک از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز مانع اجرایی بود که میتوان با ایجاد امکانات و رویکردهای نوین آموزشی از قبیل سیمولاتورها و ... این موانع را برطرف و با ایجاد نظامهای حمایت دانشجویی مناسب باعث آشنایی و سازگاری بیشتر دانشجویان با آموزش الکترونیک شد.
کلیدواژهها