چکیده
مقدمه: ارزیابی وضعیت آموزش دندانپزشکی در مقاطع مختلف میتواند نقاط ضعف برنامه پی برد و تغییرات و اصلاحات لازم را در برنامه اعمال کرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی مقاطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نسبت به آموزش دورهی علوم پایه میباشد.
روش کار: مطالعه حاضر، مقطعی است و در سال 97 بر روی 60 دانشجوی مقطع بالینی (سال چهارم و پنجم) دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و پایه، میزان کاربردی بودن دروس علوم پایه در بالین، دید کلی نسبت به دوره علوم پایه و نحوه ارائهی دروس علوم پایه در یک پرسشنامه محقق ساخته چهار قسمتی (با طیف لیکرت از 1 تا 5) که روایی و پایایی آن بررسی و تأیید شد، به صورت خود گزارشی تکمیل گردید.
نتایج: از نظر دانشجویان، دروس آناتومی سر و گردن با 54/0 ± 62/4 نمره و زبان تخصصی با 68/0 ± 12/4 امتیاز از پرکاربردترین دروس علوم پایه در مقطع بالینی بودند. دروس بیوشیمی با 1/0 ± 91/0 امتیاز و فیزیک پزشکی با 2/0 ± 1/1 امتیاز از کم کاربردترین دروس علوم پایه گزارش شدند. نتایج دید کلی نسبت به دوره علوم پایه نشان داد که اکثر دانشجویان (52 نفر، 6/86%) با عبارت دوره علوم پایه لازم است ولی مدت آن طولانی است، موافقند. همچنین در خصوص نحوه ارائه دروس بیشترین موافقت (%35) مربوط به عبارت ‘’دروس عملی برای درک مفاهیم دروس تئوری مفید بودند‘’، بود و بیشترین مخالفت با 57 مورد (%95) ‘مربوط به عبارت" طراحیدروسعلومپایهبراساس مهارتحلمسئلهبود"بود.
نتیجه گیری: به نظر میرسد سیستم آموزش دندانپزشکی در قسمت علوم پایه در قسمتهای مختلف کارآیی و تواناییهای نسبتاً مطلوبی دارد، با این حال، نواقص در قسمتی از برنامههای آموزشی برای برخی دانشجویان قابل چشم پوشی نیست. سازمانهای آکادمیک دندانپزشکی میتوانند با کمک این یافتهها و بسط آن به شرایط آموزشی خود در جهت بهبود کیفیت آموزش دانشجویان تلاش کنند.
کلیدواژه‌ها
)