تبیین تجارب دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل از تدریس به روش یادگیری ترکیبی: یک رویکرد کیفی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران.

2 دانشجوی دکترا آموزش پزشکی، مرکز تحقیقات آموزش پزشکی، گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.

3 دانشجوی دکترا آموزش پزشکی ، گروه آموزش پزشکی ، دانشکده پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی تهران ، تهران ، ایران.

4 کارشناسی اتاق عمل و دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه، دانشکده پیراپزشکی البرز، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

5 مربی، گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران.

چکیده

مقدمه: در حال حاضر، تدریس به شیوه یادگیری ترکیبی در بین کالج‌های آموزش پزشکی در سراسر جهان رو به پیشرفت است و مزایای متعدد آن از جمله عدم الزام به حضور فیزیکی در تمام جلسات درسی، منجر به محبوبیت این شیوه آموزشی در بزرگسالان شاغل شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل از تدریس به روش یادگیری ترکیبی انجام شد.
روش کار: این پژوهش کیفی به روش تحلیل محتوا در نیمسال اول تحصیلی سال 98 انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته در طی 15 مصاحبه از دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل بدست آمد. سپس داده‌ها به روش آنالیز محتوی و با کمک نرم افزار MaxQDA2 تحلیل شد.
نتایج: داده‌ها در 3 طبقه اصلی «چالش‌ها» با زیر طبقات؛ انتخاب محتوی درسی مناسب و شبکه اجتماعی مطمئن، طبقه «تمهیدات مرتبط با اجرای برنامه توسط اساتید» با زیر طبقات؛ توانمندی اساتید در تدریس و با انگیزه بودن و طبقه «آورده‌ها» با زیر طبقات؛ رشد فردی چند جانبه و تعامل و افزایش اعتماد به نفس دسته‌بندی شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، بکارگیری این شیوه تدریس مشروط به رعایت ملاحظاتی از جمله بستر اینترنتی مناسب، وجود اساتیدی با انگیزه و توانمند، انتخاب محتوای مناسب می تواند منجر به رضایتمندی دانشجویان بزرگسال و شاغل در مراکز درمانی گردد و موجبات رشد فردی چند جانبه و تعامل بیشتر آنها در کلاس‌های درسی را فراهم نماید.

کلیدواژه‌ها